مقایسه روشهای فازی وحداکثر احتمال در تهیه لایه کاربری اراضی با کمک داده های ETM+ (مطالعه موردی: حوضه آبریز کامه)

اطلاعات موجود در نقشه های پوشش وکاربری اراضی در مدلسازیهای هیدرولوژیکی به منظور تخمین زبری سطح یا ضریب اصطکاک و غیره می تواند مورد استفاده قرار گیرد. در این مقاله هدف مقایسه دو روش جهت تهیه نقشه کاربری اراضی و پوشش با استفاده از تصاویر ماهواره لندست می باشد. پیش از استفاده از داده های ماهواره ای ابتدا تصحیحات رادیومتری و هندسی بر روی داده های ETM+ صورت گرفت. سپس با بازدید میدانی، طبقات مختلف کاربری وپوشش اراضی تعریف و نمونه های آموزشی انتخاب گردید. از کلیه باندها به جز باند ۶ برای طبقه بندی استفاده شد. به دلیل دقت پایین کلاسهای طبقه بندی شده مناطق مسکونی وجاده این طبقات از فرآیند طبقه بندی حذف وجهت وارد کردن این طبقات در نقشه نهایی از لایه های اطلاعاتی در سیستم  اطلاعات جغرافیایی استفاده گردید. نتایج حاصل از ارزیابی صحت تصاویر طبقه بندی شده نشان داد که روش فازی با استفاده از سه لایه در طبقه بندی با صحت کلی ۱۲/۷۵ درصد وضریب کاپا ۶۳/۰  دارای بیشترین صحت و پس از آن روش فازی با دو لایه وحداکثر احتمال به ترتیب با صحت کلی ۳/۷۳ و ۳۹/۷۲ درصد وضریب کاپا ۶/۰ و ۵۹/۰ در رتبه های بعدی از نظر صحت قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات جغرافیایی ، سنجش از دور ، کاربری اراضی ، داده های ETM+ ، فازی