تاثیر ۱۲ هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا بر عوامل خطرزای بیماری شریان کاروتید مرتبط با حمله های ایسکمیک مغزی در مردان میانسال

اهداف: تنگی شریان کاروتید یکی از شایع ترین عواملی است که منجر به کاهش ناگهانی تامین جریان خون مغز و بروز حملات ایسکمیک مغزی می شود؛ دانستن و تشخیص عواملی که به تنگی شریان کاروتید منجر می شود در طراحی روشی برای پیشگیری از آن کمک خواهد کرد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تاثیر ۱۲ هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا بر عوامل خطرزای بیماری شریان کاروتید مرتبط با حمله های ایسکمیک مغزی در مردان میانسال بود. روش ها: به این منظور۳۰ مرد میانسال، در دو گروه (تجربی ۱۵ نفر) با میانگین و انحراف استاندارد سن ۱/۹۹۳±۴۰/۶۰ سال، قد ۴/۰۲۶±۱۷۵/۲۷ سانتیمتر، وزن ۸/۲۹۶±۸۱/۴۰۰ کیلوگرم و BMI ۱/۷۵۶±۲۶/۵۱۱ کیلوگرم بر متر مربع و گروه (کنترل ۱۵ نفر) با میانگین و انحراف استاندارد سن آزمودنی ها ۱/۷۷۹±۴۱/۳۳ سال، قد ۴/۳۱۷±۱۷۴/۳۱ سانتیمتر، وزن ۸/۶۲۹±۸۳/۸۰۰ کیلوگرم و BMI ۲/۱۸۶±۲۷/۴۹۷ کیلوگرم بر متر مربع، به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با روش آزمایشگاهی مورد مطالعه قرارگرفتند؛ برنامه تمرینات تناوبی با شدت بالا، با شدت بالای ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۱۲ هفته و هر هفته ۳ جلسه اجرا شد. سطوح سرمی عوامل خطرزای بیماری شریان کاروتید، ۱۲ ساعت قبل از اولین جلسه ی اجرای پروتکل تمرینی و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در هفته دوازدهم اندازه گیری شدند؛ از آزمون t وابسته، برای بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون t مستقل برای بررسی تغییرات بین گروهی با سطح اطمینان P≤۰/۰۵ استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد، ۱۲ هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا تاثیر معنی داری بر روی سطوح سرمی شاخص های اینترلوکین ۶، هموسیستئین و پروتئین واکنشگر C دارد و در گروه کنترل بر هیچ کدام از شاخص های پژوهش تاثیر معنی داری یافت نشد؛ همچنین بین گروه تجربی و کنترل بر روی سطوح سرمی شاخص های اینترلوکین ۶، هموسیستئین و پروتئین واکنشگر C، تفاوت معنی داری یافت شد. نتیجه گیری: تمرینات تناوبی با شدت بالا تاثیر مثبتی بر روی عوامل خطرزای بیماری شریان کاروتید در مردان میانسال دارد و می تواند نقش پیشگیرانه جهت بروز حملات ایسکمیک مغزی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات تناوبی با شدت بالا ، کاروتید ، ایسکمیک ، هموسیستئین ، اینترلوکین ۶