نقش واسطه ای پرخاشگری ارتباطی پنهان در رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی با روابط فرازناشویی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای پرخاشگری ارتباطی پنهان در رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی با روابط فرازناشویی بود. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی از نوع پژوهش های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را زوج های مراجعه کننده برای مشاوره زناشویی به مراکز مشاوره استان البرز در سال ۱۳۹۸ تشکیل می دادند. نمونه ی پژوهش به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. حجم نمونه مورد نیاز در این پژوهش بر اساس روش کوکران ۲۶۰ نفر به دست آمد که با احتساب ریزش نمونه ها ۲۵۴ نمونه (شامل ۱۲۷ مرد و ۱۲۷ زن) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس نگرش به روابط فرازناشویی ویتلی (۲۰۰۸)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (۱۹۹۴) و مقیاس پرخاشگری ارتباطی پنهان نلسون و کارول (۲۰۰۶) بودند. در این پژوهش جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر با رعایت پیش فرض های مربوط به آن استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد شاخص های برازش مدل در وضعیت مطلوبی قرار داشتند. عدم تحمل بلاتکلیفی به صورت مستقیم و غیرمستقیم (با در نظر گرفتن نقش واسطه ی پرخاشگری ارتباطی پنهان) بر روابط فرازناشویی اثر می گذارد (p<۰.۰۵). همچنین پرخاشگری پنهان بر روابط فرازناشویی به صورت مستقیم اثر می گذارد (p<۰.۰۵). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان گفت اصلاح عدم تحمل بلاتکلیفی و پرخاشگری پنهان به عنوان پیشایندهای روابط فرازناشویی، باعث می شود کیفیت زندگی زناشویی زوجین بهبود یابد، و تاثیر معنادار در پیش گیری از بروز روابط فرازناشویی دارد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ارتباطی پنهان ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، روابط فرازناشویی