ارزیابی تاثیرات ورزش پیلاتس بر میزان اینترلوکین (IL-۱۲) ۱۲و TGF-β سرم در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس(ام اس) نوعی بیماری مزمن و اغلب پیشرونده دستگاه عصبی مرکزی است هرچند علت دقیق بیماری تا کنون شناخته نشده است، اما حملات خودایمنی تکرار شونده به اعصاب مرکزی مسئول آسیب التهابی اکسونی و در پی آن ناتوانی در افراد مبتلا به این بیماری است. سایتوکاین ها که از عناصر تنظیمی مهم ایمنی به شمار می روند، به طور گسترده ای در آسیب شناسی این بیماری درگیرند، اما نقش دقیق آنها و اینکه چگونه در این بیماری تنظیم می شوند، به طور بحث برانگیز باقی مانده است. با توجه به این که به دلیل عوارض ناشی از مصرف داروها، مدت هاست استفاده از ورزش در جهت درمان بیماری های مختلف مورد توجه قرار گرفته است، بنابراین در این پژوهش اثرات ورزش پیلاتس بر میزان اینترلوکین ۱۲ و β TGF- در زنان مبتلا به ام اس مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در این پژوهش زنان مبتلا به ام اس با انجام تمرینات پیلاتس، به صورت ۳ روز غیر متوالی در هفته و روزانه ۹۰ دقیقه بمدت ۱۲ هفته موردبررسی گرفت. قبل وبعد از تمرین خونگیری از آزمودنی ها انجام گردید و متغیرها که اینترلوکین ۱۲ و TGF β- می باشد، اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ۲۱ استفاده شد.نتایج: یافته ها نشان داد که اینترلوکین ۱۲ در افراد بهبود یافته کاهش یافته است((p=۰.۱۳ و در افراد بهبود نیافته به مقدار خیلی کم افزایش یافته است .(p=۰.۳۶) میزان TGF-،که باعث کاهش التهاب می شود، در افراد بهبود یافته افزایش پیدا کرده است (p=۰.۱۰) و در افراد بهبود نیافته تغیر چندانی نداشته است(.(p=۰.۴۹بحث ونتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد میشود بیماران مبتلا به ام اس برای بهبود عملکرد سیستم ایمنی خود، می توانند از تمرینات هوازی که باعث افزایش سطح سرمی β TGF- و کاهش سطح سرمی اینترلوکین ۱۲ می شود، بهره گیرند. البته هرچقدر پژوهشهایی با تعداد نمونه های بیشتر انجام شود و شرایط محیط انجام تمرینات عاری از استرس باشد نتایج قابل قبول تری خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پیلاتس ، اینترلوکین ۱۲ ، β TGF- ، مالتیپل اسکلروزیس.