نقش فرهنگ در معماری منطقه ای: نظریه و عمل

فرهنگ یکی از شاخص های اصلی منطقه گرایی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی کیفی نقش فرهنگدر رویکردهای نظری منطقه گرایی و بررسی آن در محیط های مسکونی ساخته شده مبتنی بر روش توصیفی-تحلیلی است. یافته های این مطالعه نشان میدهد که در رویکردهای نظری به منطقه گرایی، نقش و کاربستفرهنگ در معماری منطقه ای از سه وجه مادی، معنوی و تلفیق مادی-معنوی مورد اهتمام دانشوران بوده است.این رویکردها هریک به نحوی شیوه زندگی و الگوهای رفتاری مردم را به عنوان یک اصل در معماری منطقه ایمعرفی می کنند. در مقابل در عمل، با بررسی نمونه های موردی این نتیجه حاصل گردید که درصورت به کارگیریاصول نظری منطقه گرایی (شیوه زندگی و الگوهای رفتاری مردم)، در طراحی، (به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه)اغلب موجب رضایتمندی ساکنان از زندگی در مجموعه شده است. همچنین این امر موجب انطباق هرچه بیشترطرح با نیازهای مردم منطقه و انعطاف بیشتر آن در آینده نیز می گردد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، محیط های مسکونی ، معماری منطقه ای ، منطقه گرایی