بررسی تطبیقی اقامتگاه در نظام حقوقی ایران و انگلستان

اقامتگاه مقر حقوقی هر شخص اعم از حقیقی یا حقوقی تلقی می شود. معیارهای گوناگونی از سوی قانونگذاری های کشورها جهت تعیین اقامتگاه اشخاص اتخاذ شده است. در حقوق ایران این معیار «مرکز مهم امور شخص» می باشد. در حقوق انگلیس اقامتگاه شخص محلی است که وی با آنجا روابط واقعیتر و ملموس تر دارد. عامل تعیین اقامتگاه اشخاص حقوقی در حقوق ایران مورد اختلاف است. آنچه در این بین غالب بوده و معقول به نظر می رسد اینکه مرکز اصلی یا مقر اداری آنها، طبق ماده ۵۹۰ قانون تجارت، اقامتگاه آنها محسوب می شود. معیار اتخاذی در انگلستان با معیارهای حقوق ایران متفاوت است. به این شکل که اقامتگاه اشخاص حقوقی «محل ثبت و تشکیل» آنها است.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه ، ایران ، انگلستان