کاربرد روش سیستم دینامیک در ارزیابی اثرات سیاست های مدیریت تقاضای آب در حوضه آبریز رودخانه خیرآباد
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 97
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJAEDR-51-2_002
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1402
چکیده مقاله:
حوضه آبریز رودخانه خیرآباد بخشی از حوضه آبریز زهره-جراحی است که از لحاظ آب های سطحی از غنای خوبی برخوردار است، ولی با توجه بهره برداری غیراصولی از منابع آب و خاک و همچنین، توسعه روزافزون برداشت از منابع آبی تحت شرایط تغییر اقلیم پتانسیل آبی حوضه جهت تامین تقاضاهای روزافزون را کاهش داده است. کاهش جریاهای ورودی آب سطحی طی سالهای اخیر ذخیره آب سد کوثر که تامین کننده آب شرب استانهای جنوبی است را کاهش داده و این موضوع نگرانیهایی را به منظور تامین تقاضای آب ایجاد کرده است. لذا، مدیریت منابع آب در این حوضه امری ضروری است. در این مطالعه تلاش شد تا در سطح حوضه آبریز با استفاده از یک رویکرد سیستمی در زمینه مدیریت یکپارچه منابع، ضمن شناسایی عوامل موثر بر عرضه و تقاضای آب، با در نظر گرفتن روابط متقابل و بازخوردها، رفتار سیستم منابع آب در بلندمدت مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. نتایج مطالعه نشان داد که ادامه وضعیت موجود موجب کاهش حجم آب در دسترس و منفی شدن بیلان آب زیرزمینی می شود. همچنین، رشد جمعیت و توسعه بخش کشاورزی روند افزایشی تقاضای آب و افزایش برداشت از منابع آب سطحی و زیرزمینی در حوضه مورد مطالعه را به دنبال خواهد داشت. تحت این شرایط شاخص کمیابی روندی افزایش داشته و شاخص پایداری سیستم کوچکتر از واحد است. نتایج همچنین نشان داد که با ادامه شرایط فعلی حاکم بر مدل طراحی شده، شاخص آسیب پذیری و شاخص حداکثر کمبود سیستم منابع آب مورد بررسی به ترتیب معادل ۱۱۹/۰ و ۲۱۳/۰ و شاخصهای قابلیت اطمینان و پایداری نیز به ترتیب معادل ۵۰/۰ و ۷۰۳/۰ خواهد بود. بنابراین، با توجه به نتایج بهدست آمده در دوره مورد مطالعه احتمال عدم تامین تقاضای فزاینده آب، درنتیجه افزایش جمعیت و سطح زیرکشت محصولات کشاورزی، با استفاده از منابع آب در دسترس پیشبینی میشود. لذا، اعمال سیاستهای مدیریت تقاضا و عرضه آب در حوضه آبریز رودخانه خیرآباد ضروری بنظر میرسد. در بین سیاستهای مدیریت تقاضای منابع آب، افزایش راندمان آبیاری و حذف محصولات آببر از الگوی کشت، با افزایش شاخص پایداری سیستم منابع آب حوضه آبریز مورد مطالعه از ۷۰۳/۰ به ۱، بیشترین کارایی را در جهت مدیریت پایدار منابع آب دارا میباشند. علاوه بر این، کاهش مصرف سرانه آب خانگی نیز نقش موثری در افزایش شاخص پایداری سیستم منابع آب دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
قاسم لیانی
دانشجوی دکتری، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز. شیراز، ایران
محمد بخشوده
استاد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز ، شیراز ، ایران
منصور زیبایی
استاد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز ، شیراز ، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :