رابطه شادکامی و عزت نفس با رشد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه شادکامی و عزت نفس با رشد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی مدارس دولتی شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ بود. از جامعه آماری مذکور نمونه­ای شامل۴۰۰ نفر به شیوه نمونه­گیری طبقه­ای مرحله­ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (کوپراسمیت ،۱۹۶۷)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI)و پرسشنامه مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (۱۹۹۲) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی شادکامی و عزت نفس با رشد اجتماعی مثبت و معنادار بود. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که هر پنج متغیر پیش بین (عزت نفس اجتماعی، عزت نفس، شادکامی، عزت نفس کلی و عزت نفس خانوادگی) در دانش آموزان ابتدایی مجموع قادرند در حدود (۲۵/۰= R۲) از واریانس رشد اجتماعی را تبیین کنند. افراد شادکام و دارای عزت نفس بالا، دارای مهارت­های اجتماعی بالایی مانند مهارت­های احساسی و ادراکی، مهارت­های جایگزین برای پرخاشگری، مهارت­های مربوط به مواجهه با فشار و مهارت­های برنامه ریزی هستند از این رو این افراد از رشد اجتماعی بالایی نیز برخوردارند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، عزت نفس و رشد اجتماعی