مقیاس سازی منحنی رطوبتی بروکس-کوری با استفاده از حداقل داده

اندازه گیری منحنی رطوبتی در آزمایشگاه زمان­بر و پرهزینه می­باشد. به این دلیل پژوهش­گران روش­هایی را برای کاهش اندازه­گیری­ها ارائه کرده­اند. یکی از این روش­ها، مقیاس­سازی است. هدف از این تحقیق مقیاس­سازی منحنی رطوبتی به دست آمده با استفاده از مدل بروکس-کوری برای تمامی کلاس­های بافتی خاک است. در این روش به یک منحنی مرجع و مقدار رطوبت در یک مکش خاص مورد نیاز است. فاکتور مقیاس در این روش برابر با مقدار لگاریتم رطوبت در یک مکش خاص در خاک مرجع به مقدار لگاریتم رطوبت در همان مکش در خاک مورد نظر است. فاکتور مقیاس به دست آمده با این روش با فاکتور مقیاس به دست آمده از روش بهینه­سازی آماری مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق از داده­های ۱۱ کلاس مختلف بافت خاک ارائه شده توسط رالز و همکاران استفاده شده است. نتایج نشان داد که فاکتور مقیاس به دست آمده بر اساس رطوبت  ،  و  نزدیک به فاکتور مقیاس بهینه است. مقدار میانگین مجموع مربعات خطا روش پیشنهادی برابر با ۰۴۷/۰ و روش بهینه­سازی برابر با ۰۴۵/۰ بود. مقدار میانگین خطای متوسط هندسی برای روش پیشنهادی و بهینه­سازی به ترتیب برابر با ۰۲۴/۱ و  ۰۴۷/۱ بود. نتایج نشان داد که انتخاب منحنی مرجع اختیاری بوده و هریک از خاک­ها را می­توان به عنوان منحنی مرجع انتخاب کرد. در حالت خارج کردن از مقیاس، نیز منحنی رطوبتی به دست آمده با روش ارائه شده در این تحقیق با دقت مناسبی بر منحنی رطوبتی به دست آمده از مدل بروکس-کوری برازش یافت.

کلیدواژه ها:

Soil Water Retention Curve ، Scaling ، Brooks-Corey ، Soil Texture