واکاوی رویکرد «گفت وشنود میان فرهنگی» در اندیشه علامه طباطبایی و ارائه دلالت های تربیتی آن

هدف: هدف از این پژوهش، واکاوی و تبیین رویکرد «گفت­وشنود میان فرهنگی» در اندیشه علامه طباطبایی و ارائه دلالت­های تربیتی آن است. روش: روش به کاررفته در این پژوهش توصیفی – استنتاجی است. یافته­ ها: پس از تبیین رویکرد گفت و شنود میان فرهنگی، نخست به مبانی انسان شناختی و معرفت شناختی، به عنوان پشتیبانان نظری این رویکرد، اشاره  شده، و سپس به اصول و روش های تربیتی برآمده از این مبانی به عنوان دلالت های تربیتی رویکرد گفت­وشنود میان فرهنگی پرداخته شد. مبانی انسان شناختی رویکرد گفت وشنود میان فرهنگی در آثار و نگاه علامه از این قرار هستند: انسان موجودی است استخدام گر و کمال گرا، و در ذیل مبنای معرفت شناختی رویکرد نیز به اعتبار سازی انسان اشاره شده است. اصول و روش های تربیتی که از این مبانی استنتاج شده اند همه معطوف به رویکردی هستند که از آن با عنوان "گفت­وشنود  میان فرهنگی" نام برده ایم. نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که در دین مبین اسلام و در اندیشه­ی متفکران اسلامی از جمله علامه طباطبایی نگاه به دیگری، به خرده­فرهنگ­ها و فرهنگ­های متکثر در جهان نگاهی مبتنی بر انسانیت انسان­هاست و ازاین­رو جهت زیست مسالمت­آمیز، روابط صلح- محور و مبتنی بر گفت­وشنود نیازمند مبانی، اصول و روش­های تربیتی منتج از اندیشه­ی این متفکران می­باشیم و در این بین نظام آموزش و پرورش به­عنوان نهاد متولی تربیت در جامعه نیازمند بهره­گیری از این رویکرد انسانی در سیاست­گذاری­های تربیتی می­باشد.

کلیدواژه ها:

Dialogue ، inter-cultural ، Allameh Tabataba'i ، educational implications. ، گفت وشنود ، میان فرهنگی ، علامه طباطبایی ، دلالت های تربیتی