بررسی برخی صفات فیزیولوژیک موثر در رشد برگهای زعفران تحت سطوح مختلف آبیاری و محلولپاشی سالیسیلیک اسید

به منظور یافتن راهکاری برای تعدیل اثر تنش خشکی بر زعفران در مناطق خشک و کم آب و نهایتا بهبود رشد آن در این مناطق، آزمایشی بصورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار طی سه سال متوالی در یک مزرعه تحقیقاتی واقع در بخش چرخاب از توابع استان یزد به اجرا درآمد. سه سطح آبیاری شامل آبیاری تا ۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی به عنوان کرتهای اصلی و ۷ سطح محلولپاشی سالیسیلیک اسید شامل شاهد (عدممصرف)، محلولپاشی به غلظتهای ۰,۲۵، ۰,۵ و ۱ میلیمولار در یک نوبت و محلولپاشی به غلظتهای ۰,۲۵، ۰,۵ و ۱ میلیمولار در دو نوبت به عنوان کرتهای فرعی بودند. نتایج نشان داد که در منطقه مورد مطالعه، حتی کاهش آبیاری به سطح %۷۵ نیاز آبی موجب کاهش معنیدار سرعت رشد برگها، طول برگ و وزن خشک برگ در سطح احتمال %۵ شد. بررسی ضرائب همبستگی پیرسون نشان داد که کاهش این صفات همبستگی بالایی با کاهش محتوی نسبی آب برگ داشت. بطوریکه ضریب همبستگی بین وزن خشک برگ و محتوی نسبی آب برگ در سطح احتمال %۱ معنیدار شد(.(۰,۲۳ ** محتوی نسبی آب برگ با طول برگ نیز همبستگی معنیداری در سطح احتمال %۱ نشان داد. بررسی روابط رگرسیونی بین محتوی نسبی آب برگ و میزان تراوش یونی برگ نشان داد که با افزایش تراوشیونی، محتوی آب برگ کاهش یافت. بطوریکه این دو صفت در سطح احتمال %۱ با یکدیگر همبستگی منفی و معنیداری را نشان دادند. مصرف ۱ میلی مولار سالیسیلیک اسید طی دو نوبت موجب شد بین سطوح مختلف تنش خشکی، از نظر میزان تراوش یونی، محتوی آب برگ و وزن خشک برگ اختلاف معنیداری وجود نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

مناطق خشک ، تراوش یونی برگ ، محتوی نسبی آب برگ ، رشد برگ