طراحی و اعتبارسنجی الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامه ریزی درسی در ایران

مقاله حاضر با هدف طراحی و اعتباریابی الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامه­ریزی درسی در فرایند تدوین و اجرای برنامه درسی مقطع ابتدایی در ایران انجام گرفت. رویکرد پژوهش کیفی و روش پژوهش، پژوهش­نظریه­ای بود. به منظور جمع آوری داده­ها از سه راهبرد بررسی اسناد بالادستی، بررسی تجارب کشورها و مصاحبه با صاحب نظران استفاده شد. بدین­منظور چهار سند بالادستی شامل سند تحول بنیادین آموزش­و پرورش، سند برنامه درسی ملی، سند راهبردی معاونت آموزش ابتدایی و مجموعه مصوبات شورای­عالی آموزش­و پرورش، و نظام برنامه­ریزی درسی چهار کشور اندونزی، مالزی، پاکستان و استرالیا مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با ده نفر از اساتید رشته برنامه­ریزی درسی در دانشگاه­های تهران، مشهد، مازندران و بیرجند به­صورت حضوری یا تلفنی مصاحبه انجام شد. انتخاب نمونه­ها به­صورت هدفمند بود. ابزار گردآوری داده­ها در هر بخش چک لیست بود. داده­ها نیز به شیوه تحلیل مضمون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. برای افزایش روایی داده­ها از سه سویه سازی و چک­کردن اعضا و برای افزایش پایایی داده­ها از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد. الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامه­ریزی درسی بر اساس مراحل هشتگانه فرایند تدوین و اجرای برنامه درسی و نیز مولفه­ها­ی هدف ارتباط/ مشارکت، سطح ارتباط/­مشارکت، ساختار ارتباط/مشارکت، مشارکت کنندگان و کانال­های ارتباطی طراحی گردید. در پایان به منظور اعتباریابی الگو، جلسه گروه کانونی تشکیل گردید و اصلاحات لازم انجام شد. الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامه­ریزی درسی، مشارکت معلمان در فرایند برنامه­ریزی درسی را تسهیل نموده و سبب اجرای اثربخش برنامه­های درسی می­گردد.

کلیدواژه ها:

اعتباریابی ، الگوی ارتباطی ، طراحی ، معلمان ، نظام برنامه ریزی درسی