نوآوری های علامه سید محمد حسین فضل الله در تفسیر من وحی القرآن(با مطالعه موردی سوره جمعه)

قرآن فرازمانی است و تفسیر آن نیاز به روزآمدی و تحول دارد. روایات واصله نیز، ارائه­ تفاسیر نو از آیات را تایید می­کند. بر این اساس، بررسی نوآوری­های مفسرین قرآن، ضرورتی عصری است که توسعه و رشد علوم اسلامی را در پی دارد. هدف این نوشتار، معرفی نوآوری­های علامه سید محمد حسین فضل­الله در تفسیر «من وحی القرآن»، با تمرکز بر سوره­ی جمعه است. روش این پژوهش کیفی است و مسئله پژوهش این است که سید محمد حسین فضل­الله چه نوآوری­هایی در تفسیر«من وحی القرآن» دارد و این نو­آوری­ها با توجه به سوره مبارکه جمعه چگونه قابل تطبیق و طبقه­بندی است؟ تفسیر «من وحی القرآن» تفسیری نوآور است و مطالعه­ موردی سوره جمعه حاکی از نگاه نو و متفاوت فضل الله در تفسیر او از قرآن کریم است. نوآوری­های علامه فضل الله در تفسیر «من وحی القرآن» در پنج بخش ادبی، روشی، گرایشی، روایی و علوم قرآنی بررسی می­شود. نتیجه پژوهش این که نوآوری­های فضل­الله در بخش ادبی (مباحث دستور زبانی و بلاغی) شامل پرداختن به نکات بلاغی بی­سابقه (و عدم اهتمام بر نکات دستوری و لغوی) و ارائه تفسیری متناسب با سیاق، به همراه تقسیم­بندی­های سیاقی نوین؛ در بخش روشی، شامل روش استیحایی؛ در بخش گرایشی، شامل ارائه تفسیری اجتماعی_تربیتی به انضمام نقد و تحلیل اجتماعی_تاریخی؛ در بخش روایی، شامل نقد محتوایی_متنی روایات شان نزول است. در بخش علوم قرآنی ضمن بی­اعتنایی به برخی از مباحث علوم قرآنی نظیر قرائات، با در نظر گرفتن فضای نزول آیات (مکی_مدنی)، به نوآوری­هایی دست یافته است.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، علامه فضل الله ، تفسیر «من وحی القرآن» ، سوره جمعه