اثربخشی مدل فراتشخیصی یکپارچه نگر بارلو بر تنظیم هیجان ی زنان دارای پرخوری عصبی

پژوهش حاضربا هدف اثر بخشی مدل فراتشخیصی یکپارچه نگر بارلو بر تنظیم هیجان زنان با اختلال تغذیه طراحی شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون ودوره دوماهه پیگیری با گروه کنترل بود. متغیر مستقل شامل درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بارلو و متغیر وابسته تنظیم هیجان بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام زنان مبتلا پرخوری عصبی ارومیه تشکیل می داند ، نمونه پژوهشی شامل ۴۰ نفر که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. بدین منظوراز بین جامعه آماری و بر اساس ملاک های ورود وخروج پژوهش، تعداد ۴۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. شرکت کنندگان در گروه آزمایشی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت گروهی تحت آموزش های درمان فراتشخیصی یکپارچه نگربارلوقرارگرفتند. این درحالی است که گروه گواه هیچگونه مداخله ای درطول پژوهش دریافت نکردند. ابزارهای مورد استفاده درپژوهش حاضر عبارت بودند از پرسشنامه اختلال خوردن (استیک وهمکاران، ۲۰۰۱ )، تنظیم هیجان (گروس وجان، ۲۰۰۳ ). پس از جمع آوری داده ها . نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بارلو بر تنظیم هیجان (P<۰/۰۰۱؛ F=۵/۱۷). تاثیر معنادار دارد. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، درمان فراتشخیصی می تواند به عنوان روشی موثر درجهت بهبود تنظیم هیجان در زنان دچار پرخوری عصبی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بارلو ، تنظیم هیجان ، اختلال پرخوری عصبی