اثربخشی برنامه بازگشت به اجتماع بر ابعاد مهارت های اجتماعی در بیماران اسکیزوفرنی

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی برنامه بازگشت به اجتماع بر ابعاد مهارت های اجتماعی در بیماران اسکیزوفرنی شهر اصفهان انجام شده است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بدین منظور از بین جامعه آماری این پژوهش که کلیه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مرکز درمان و توانبخشی اعصاب و روان ظفر بر اساس معیارهای ورود و خروج از پژوهش، تعداد ۳۰ نفر انتخاب به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار مورداستفاده در پژوهش حاضر عبارت بودند از پرسشنامه مهارت های اجتماعی واتسون و همکاران (MESSY، ۱۹۸۳) . پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی ۱۶ جلسه به صورت گروهی (دو گروه ۷ و ۸ نفر) تحت آموزش برنامه بازگشت به اجتماع قرار گرفتند. بعد از اعمال متغیر مستقل بر گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا به وسیله آزمون ها مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ نتایج به وسیله نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل نشان داد که برنامه بازگشت به اجتماع بر مهارت های اجتماعی اسکیزوفرنی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون تاثیرگذار بوده است و تغییرات گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل از نظر آماری معنادار هستند (P<۰/۰۵). همچنین درمان بر مولفه های مهارت های اجتماعی از جمله مهارت اجتماعی مناسب، رفتار غیراجتماعی، برتری طلبی و رابطه با همسالان معنادار و بر پرخاشگری معنادار نبوده است (P<۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

برنامه بازگشت ب ه اجتماع ، مهارت های اجتماعی ، اسکیزوفرنی