تاثیر یک وهله خستگی موضعی در عضلات ثبات مرکزی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی اندام فوقانی زنان قایقران حرفه ای

از آن جا که خستگی ناشی از تکرار مهارت های ورزشی، موجب اختلال در میزان تولید نیرو و سرعت کوتاه شدن عضله شده، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک وهله خستگی موضعی عضلات ثبات دهنده مرکزی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی اندام فوقانی زنان قایقران حرفه ای بود. ۲۰ قایقران حرفه ای دراگون بوت به عنوان آزمودنی در پژوهش حاضر شرکت نمودند. پنج پارامتر بیومکانیکی-عملکردی شامل ثبات اندام فوقانی، تعادل، استقامت، قدرت و انعطاف پذیری عملکردی اندام فوقانی در این آزمودنی ها در ابتدای تحقیق به عنوان پیش آزمون گرفته شد. سپس یک وهله پروتکل خستگی تعدیل شده بر عضلات ثبات دهنده مرکزی بدن و تنه آزمودنی ها اعمال شد و مجددا تمامی آن ها تحت تست های پس آزمون قرار گرفتند. در انتها نیز از آزمون آماری تی زوجی جهت مقایسه دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. نتایج نشان دادند که در متغیرهای ثبات مفصلی، قدرت، استقامت افزایش معنادار، انعطاف پذیری افزایش معنادار بین پیش آزمون و پس آزمون مشاهده شد. تفاوت معناداری میان پیش آزمون و پس آزمون در متغیر تعادل مشاهده نشد (۰۵/۰p ˂ ). توصیه می شود تا مربیان و ورزشکاران سطح حرفه ای رشته ی قایقرانی، با در نظر گرفتن بیومکانیک حرکت، به آماده سازی بهتر و انجام تمریناتی که باعث بهبود استقامت عضلات مرکزی و افزایش توانایی آنها در مقابله با خستگی می شوند، بپردازند.

کلیدواژه ها:

خستگی ، ثبات مرکزی ، قایقرانی ، دراگون بوت ، بیومکانیک