تاثیر تمرینات مقاومتی و TRX بر میزان میوستاتین و فولستاتین و نسبت میوستاتین و فولستاتین در زنان جوان

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی و TRX بر میزان میوستاتین و فولیستاتین و نسبت فولیستاتین به میوستاتین در زنان جوان بود. مواد و روش ها: به این منظور ۲۰ نفر از زنان جوان در گروه سنی ۲۰ تا ۳۰ سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به ۳ گروه تقسیم شدند و تمرین مقاومتی و TRX را اجرا کردند. برنامه تمرینی برای هر دو گروه تمرین به صورت تمرینات دایره ای با توالی ۳ جلسه در هفته، به مدت ۸ هفته انجام شد. تمرین اصلی در هفت ایستگاه دایره ای شامل اسکات، پرس پا، پرس سینه، اکستنشن ساق، سرشانه، پشت بازو، جلو بازو در هر دو گروه تمرین انجام شد. شدت تمرین در ابتدا با ۴۰-۵۰% ۱RM شروع و در هفته ۵ و ۶ تمرین تا ۶۰ تا ۷۰ % ۱RM افزایش داشت. برای مقایسه بین گروهی از آزمون کوواریانس و برای مقایسه درون گروهی از آزمون تی وابسته در سطح معناداری ۰۵/۰p< انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سطح سرمی میوستاتین و فولیستاتین بعد از ۸ هفته تمرین مقاومتی افزایش معناداری داشت، اما این تغییرات در گروه تمرین TRX معنادار نبود. یافته ها نشان داد که ۸ هفته تمرینات مقاومتی و TRX بر نسبت فولیستاتین به میوستاتین زنان جوان تاثیر معناداری ندارد. همچنین مشخص شد که در مقایسه پس آزمون گروه ها نیز بین سطح سرمی میوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر میوستاتین در گروه های تمرین مقاومتی و تمرین TRX بعد از ۸ هفته تفاوت معناداری وجود ندارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات مقاومتی می تواند باعث تحریک بیان ژن میوستاتین و فولیستاتین در نمونه های انسانی شود. نتایج این پژوهش می تواند به عنوان یک نوع مداخله تمرینی در برنامه های توانبخشی و تمرینات بدنسازی در زنان جوان غیر فعال مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

میوستاتین ، فولیستاتین ، TRX ، تمرینات مقاومتی ، زنان جوان