بررسی زیست پذیری شهری از نظر بعد زیست محیطی در بافت کهن شهری (نمونه مورد بررسی محله عودلاجان شهر تهران)

امروزه توسعه پایدار و زیست پذیری شهرها از موضوعات بسیار داغ شهری میباشد که توجه مدیران و برنامه ریزان شهری را به خود جلب نموده است. این مبحث درست زمانی شدت میگیرد که جهان با تعدد مشکلات ناشی از آلودگی های شهری، صنعتی، گرمایش زمین، تغییر اقلیم، افزایش جمعیت و... دست و پنجه نرم می کند. با توجه به توسعه شهرها و به ویژه شهرهای بزرگ، بخشهای قدیمی و کهن شهرها فراموش شده و از این رو محیط زیست در آنها تهدید می شود که بررسی این بعد از زیست پذیری شهری را دارای اهمیت می کند. در این پژوهش سعی شده است تا زیست پذیری زیست محیطی محله عودلاجان به عنوان یکی از محله های کهن شهر تهران بررسی شود. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از ۳۸۴ پرسشنامه که در قالب طیف لیکرت طراحی شد، استفاده شده است. سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنجا که توزیع داده نرمال نبوده، از آزمون ناپارامتریک دو جمله ای استفاده شده و همچنان با روش فریدمن به رتبه بندی شاخص های آن پرداخته شد. نتایج بررسی نشان می دهد که در میان شاخصهای مورد مطالعه فضای سبز در بدترین وضعیت در محله قرار دارد. بنابرین هردو شاخص همراه با متغییرهای آن در محله عودلاجان دارای وضعیت بسیار نامناسب از نظر زیست پذیری می باشد، که این مساله نیازمند رسیدگی و توجه مدیران و برنامه ریزان شهری میباشد.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری شهری ، بافت کهن ، محله عودلاجان ، شهر تهران.