امنیت تجارت الکترونیک در حقوق ایران و حقوق بین الملل

انسان ها علاقه مند به استفاده از فناوری برای تسریع و تجارت بین خود و افراد هستند. آنها می خواهند نیازها و خواسته های خود را از طریق فناوری های جدید برآورده کنند و کالاها و محصولات خود را به راحتی در اختیار مشتریان قرار دهند. برقراری ارتباط با دیگران در هر زمان و هر مکان، انتقال نظرات آنها و اطلاع از نظرات دیگران، اقدام برای رفع نیازهای روزمره آنها یا انجام هر گونه فعالیت اجتماعی که پاسخگوی نیازهای دیگران باشد و در نهایت انجام شود. به دلیل رشد روزافزون ویژگیهای شگفتانگیز این دنیای مجازی و تمایل افراد جامعه جهانی به استفاده از آن برای آسانتر کردن زندگیشان نمیتوان متوقف کرد. در این میان مبادلات تجاری از طریق واسطه های الکترونیکی و به عبارتی تجارت الکترونیکی از اهمیت خاصی برخوردار است. تجارتی که در مقابل تجارت سنتی از مزایایی مانند ارزانتر بودن برخوردار است و شاید مهم تر از آن سریع تر بودن، مولفه همیشه مهم در تجارت آنچه می تواند به حذف رقبا منجر شود و اعلام کند آنهایی که نتوانند در آینده نزدیک خود را به بازیگر این عرصه تبدیل نمایند، پس از آن تنها در حد تماشاگر آن باقی خواهند ماند؛ و فاصله ها به قدری افزایش می یابند که دیگر پرکردن آنها از جمله محالات تلقی خواهد شد. تجارت الکترونیکی نه تنها تجارت را سرعت می بخشد بلکه در این نوع تجارت اوضاع و احوال نیز سریعا تغییر می کند و اشخاصی که نمی توانند یا نمی خواهند خود را با این تغییرات همگام سازند از قافله عقب می مانند. لذا هرچند حاکمیت قانون در عرصه شبکه های ارتباطی جهانی در حد مطلوبی نیست و پیشگیری از اعمال زیان بار به طور کامل در آن امکان پذیر نیست، اما چاره ای جز پیوستن به این جریان جهانی وجود ندارد و اگرچه تجارت از طریق فضای الکترونیک نسبت به فضای سنتی ارتکاب اعمال خلاف قوانین را آسان تر ساخته و بدین جهت اجتناب از آن اولی به نظر می رسد اما فواید استفاده از فضای الکترونیک در عرصه تجارت از جمله صرفه جویی در هزینه ها و وقت موجب می گردد که راه صواب نه در پرهیز بلکه در امن ساختن این فضا باشد آنچه نبودنش به گفته حقوقدانان متداول ترین دلیل نارضایتی از این فناوری جدید است.

کلیدواژه ها:

امنیت ، تجارت الکترونیک ، حقوق ایران ، حقوق بین الملل