معنویت و مذهب در عرصه خانواده و فرزندآوری؛ عقل یا متن

مقدمه: هر مکتب و مذهبی که در گذر از دانسته ها، داده ها و علم (به معنای گزاره های قابل اعتبارسنجی تجربی)، بیانیه ها و آموزه هاییرا ارائه میدهد که انسان را در عرصه زندگی به معنا و معنویت، راهنمایی کند؛ باید نسبت به خردمندی یا متن گرایی، موضع خویشرا آشکار کند. خرد جمعی و قوه عاقله یک موضوع را جزئی، مورد به مورد، و با توجه به شاخصه های پرشمار بررسی می کند، و تا همهابعاد و جهات موضوع را در نظر نگیرد، حکم نمی کند، نظر نمی دهد، و دستورالعملی ارائه نمی دهد. مکتب یا مذهبی که شاخص هایبه جز عقل را در صدر نظام اعتبارسنجی خویش قرار دهد؛ متنی را مقدس و والاتر از کنکاش عقلی بشمارد، یا شخصی را برتر ازخردمندی بداند؛ چنین مکتب یا مذهبی، در احکام، قضایا و آموزه های خویش به کلی گویی روی می آورد، تفاوتها پردامنه میانجامعه ها، اصناف، زمانها و افراد را نادیده می گیرد. بنا بر متن مقدس انگاشته شده یا کیش شخص، به جزم و قطع، حکمی گسترده،صادر می کند.نتیجه گیری: بنابراین در حوزه خانواده و آموزه های فرهنگی و احکام قضایی آن، و البته ب هویژه فرزندآوری، آن گاه که سخن ازمعنویت و مذهب پیش میآید این نخستین پرسش است که آیا نص شرعی و متن مقدس را خردمندانه و با پیش شرط تعقل نقاد ونقد پذیرفته ایم و پیروی می کنیم؟! یا آنکه در پیروی از یک متن یا شخص، عقل جمعی و خردمندی را برکنار می گذاریم؟!

کلیدواژه ها:

عقل محوری ، متن محوری ، نص دینی ، کیش شخصیت