مطالعه ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اعتقادی موثر بر نرخ فرزندآوری در سطح کشور ایران

هدف: هدف از مقاله حاضر، بررسی و مطالعه ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اعتقادی موثر بر نرخ فرزندآوری در سطح کشور ایران، برمبنای تعالیم علم آسبی شناسی اجتماعی است.روش: داده های این مقاله به صورت کتابخانه ای-اسنادی گردآوری شده و به روش تحلیل متون انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان میدهد با گسترش مدرنیته و تغییراتی که در بسیاری از جنب ههای زندگی ، از جمله نگرش خانواده هایایرانی به فرزندآوری، مسائل اقتصادی، سبک زندگی، نظام خانواده و... ایجاد شده؛ کاهش محسوس در نرخ فرزندآوری، پدیده ی شایعدر دهه های اخیر بوده است.بررسی مسئله و کاربست برنامه های اقتضایی برای جلوگیری از سالخوردگی جمعیت کشور در سالیان آتی، که نگرانی عظیمیدر بین جامعه شناسان، روانشناسان و مسئولین ذیربط به وجود آورده؛ با توجه به پتانسیل های طبیعی، کشاورزی و صنعتی کشور والبته هجوم بیگانگان به بنیانهای اعتقادی و فرهنگی موثر بر خانواده و نرخ فرزندآوری، اهمیت مضاعفی دارد.یافته ها نشان میدهد که تحصیلات والدین، ترجیح به داشتن فرزند از یک جنسیت، انتخاب همسر از سوی والدین، سطح اجتماعیبالاتر، شغل والدین و علی الخصوص مادر، آگاهی والدین، سطح دینداری و توجه به آموزه های دینی در بین والدین و... در کاهش سطحفرزندآوری موثر است. همچنین تمایل به فرزند کمتر، در نقاط شهری بیشتر از نقاط روستایی است. این رخداد، در نسل های جدید(متولدین ۱۳۵۰ به بعد) بیشتر نمایان میشود.نتیجه گیری: نتایج نشان میدهد، رفتار فرزندآوری خانواده های ایرانی، یک رفتار فرهنگی شکل گرفته طی دوره های زمانیمختلف است و برای بالابردن نرخ این رفتار، باید از برنامه های بلندمدت که دوران کودکی، دوران ازدواج و زمان فعلی والدین راشامل میشود، استفاده کرد. این برنامه ها، می بایست با توجه به افزایش هجوم فرهنگی و اعتقادی شکل گرفته به کشور در سالهایاخیر، تغییر فرم داده و اصلاحاتی نیز در نظام سلامت، نظام اقتصادی و نظام سلامت روان کشور، ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

آسیب ، آسیب ، اجتماعی ، فرزندآوری ، فرهنگ ، اعتقادات ، صیانت ، از ، فرزندآوری