بررسی تاثیر اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) بر شدت درد زخم سزارین کارآزمایی بالینی تصادفی شده
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 141
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-21-9_010
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: سزارین، یکی از شایعترین اعمال جراحی زنان و درد، یکی از مشکلات شایع پس از آن میباشد. نانوذرات نقره با مکانیسم ضد التهابی ممکن است در کاهش درد مفید باشد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) بر شدت درد زخم سزارین انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده سه سوکور در سال ۱۳۹۶ بر روی ۹۲ زن سزارین شده در بیمارستان آموزشی امالبنین (س) مشهد انجام شد. افراد با تخصیص تصادفی در سه گروه قرار گرفتند.در دو گروه اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) و دارونما، اسپری روی زخم سزارین به مدت ۱۰ روز متوالی و دو بار در روز و هر بار ۳ پاف تجویز شد، گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکردند. شدت درد زخم ۲۸-۲۰ ساعت پس از سزارین، روز پنجم و دهم پس از سزارین به وسیله مقیاس دیداری درد ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های کای دو و کروسکال والیس انجام شد. میزانp کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از مداخله میانگین شدت درد زخم، در روز پنجم در گروه نانوذرات نقره، پلاسبو و گروه کنترل به ترتیب ۱/۱±۲/۲، ۳/۱±۸/۴ و ۳/۱±۷/۴ و در روز دهم در گروه نانوذرات نقره، دارونما و گروه کنترل به ترتیب ۴/۰±۱/۰، ۵/۱±۴/۲ و ۶/۱±۰/۲ بود که اختلاف آماری معناداری در جهت کاهش شدت درد در گروه نانوذرات نقره نسبت به دو گروه دیگر مشاهده شد (۰۰۱/۰p<)، اما بین گروه دارونما و گروه کنترل در روز پنجم (۸۴/۰=p) و دهم (۳۷/۰=p) اختلاف آماری معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به کاهش شدت درد زخم سزارین پس از مداخله، اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) به عنوان دارویی مناسب جهت کاهش درد پس از سزارین به مادران توصیه میگردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زکیه برومند
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ناهید گلمکانی
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سید رضا مظلوم
مربی گروه پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سلمه دادگر
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
شیوا گل محمدزاده
دانشیار گروه نانوفناوری دارویی و مرکز تحقیقات نانوفناوری، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :