مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با روان درمانی بین فردی در کاهش افسردگی غیربالینی زنان باردار

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 92

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PSYCH-8-31_007

تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402

چکیده مقاله:

تعداد زیادی از زنان در طول سال­های زایمان گرفتار تجربه افسردگی می­شوند و این موضوع بر اسطوره بهزیستی بی­قید و شرط دوران بارداری خط بطلان می­کشد. میزان شیوع افسردگی دوران بارداری در طول سه ماهه نخست تقریبا ۴/۷%، در طول سه ماهه دوم ۸/۱۲%، و سرانجام در سه ماهه سوم در ۱۲% است. درمان­های دارویی و غیردارویی مختلفی ارائه شده­اند که در این میان مقبولیت کلی داروی ضدافسردگی در بین این گروه­ها پایین است. مطالعات مختلف CBT و IPT را توصیه کرده­اند که در این پژوهش اثربخشی این دو روش مقایسه شدند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان باردار مراجعه­کننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) در فاصله ماه­های فروردین، اردیبهشت و خرداد سال ۱۳۹۲بودند. به منظور انتخاب نمونه، از روش نمونه­گیری در دسترس استفاده شد. در مرحله بعد تعداد ۲۴ نفر از این مجموعه به صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۲ نفره (گروه CBT و گروه IPT) بصورت تصادفی جایگزین شدند. جهت جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه افسردگی بک (BDI) استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعات متعدد به اثبات رسیده است. از هر دو گروه پیش­آزمون (BDI) به عمل آمد و سپس CBT در طی ۸ جلسه و IPT در ۸ جلسه به صورت هفتگی اجرا شد و نهایتا پس­آزمون گرفته شد. برای تحلیل نتایج از آزمون آماری ANCOVA استفاده شد. نتایج نشان داد که مقدار F محاسبه شده برای تاثیر گروه­ها (۴۲/۱۴=F) از مقدار F بحرانی در سطح معنی­داری ۰۵/۰ بزرگ­تر است. بنابراین به خاطر کمتر بودن میانگین پس­آزمون گروه CBT نسبت به گروه IPT می­توان نتیجه گرفت که قرار گرفتن آزمودنی­ها در گروه CBT موجب کاهش بیشتر نمره­های آنها در پس آزمون افسردگی شده است. این مطالعه و مرور نتایج مطالعات دیگر نشان می­دهد که در مجموع CBT از IPT برای زنان باردار افسرده بهتر است. باساختار بودن، کوتاه­مدت بودن، عینی بودن، انطباق­پذیری بالا داشتن با نمونه­های مختلف درمانی و آموزشی، تکلیف­مدار بودن، و افزایش سهم کنترل فرد بر نوسانات خلقی خود از جمله عواملی هستند که درمان شناختی رفتاری را به روان­درمانی بین فردی ترجیح می­دهند[۱]. [۱] این پژوهش از مساعدت­های معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در فراهم ساختن آزمودنی­ها و مقدمات پژوهش برخوردار گشت که از تمامی کمک­هایشان تشکر و قدردانی می­شود. از مسئولان مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) مخصوصا سرکار خانم حق­اللهی و نیز از خانم­های بارداری که در جلسات شرکت کردند تشکر و قدردانی می­شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، روان درمانی بین فردی ، افسردگی ، بارداری

نویسندگان

عبدالله شفیع آبادی

استاد گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی

بتول حسین رشیدی

دانشیار گروه زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی تهران

کیومرث فرحبخش

استادیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی

معصومه اسمعیلی

دانشیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی

علی قره داغی

دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی