مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با روان درمانی بین فردی در کاهش افسردگی غیربالینی زنان باردار
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 92
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PSYCH-8-31_007
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402
چکیده مقاله:
تعداد زیادی از زنان در طول سالهای زایمان گرفتار تجربه افسردگی میشوند و این موضوع بر اسطوره بهزیستی بیقید و شرط دوران بارداری خط بطلان میکشد. میزان شیوع افسردگی دوران بارداری در طول سه ماهه نخست تقریبا ۴/۷%، در طول سه ماهه دوم ۸/۱۲%، و سرانجام در سه ماهه سوم در ۱۲% است. درمانهای دارویی و غیردارویی مختلفی ارائه شدهاند که در این میان مقبولیت کلی داروی ضدافسردگی در بین این گروهها پایین است. مطالعات مختلف CBT و IPT را توصیه کردهاند که در این پژوهش اثربخشی این دو روش مقایسه شدند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان باردار مراجعهکننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) در فاصله ماههای فروردین، اردیبهشت و خرداد سال ۱۳۹۲بودند. به منظور انتخاب نمونه، از روش نمونهگیری در دسترس استفاده شد. در مرحله بعد تعداد ۲۴ نفر از این مجموعه به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۲ نفره (گروه CBT و گروه IPT) بصورت تصادفی جایگزین شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه افسردگی بک (BDI) استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعات متعدد به اثبات رسیده است. از هر دو گروه پیشآزمون (BDI) به عمل آمد و سپس CBT در طی ۸ جلسه و IPT در ۸ جلسه به صورت هفتگی اجرا شد و نهایتا پسآزمون گرفته شد. برای تحلیل نتایج از آزمون آماری ANCOVA استفاده شد. نتایج نشان داد که مقدار F محاسبه شده برای تاثیر گروهها (۴۲/۱۴=F) از مقدار F بحرانی در سطح معنیداری ۰۵/۰ بزرگتر است. بنابراین به خاطر کمتر بودن میانگین پسآزمون گروه CBT نسبت به گروه IPT میتوان نتیجه گرفت که قرار گرفتن آزمودنیها در گروه CBT موجب کاهش بیشتر نمرههای آنها در پس آزمون افسردگی شده است. این مطالعه و مرور نتایج مطالعات دیگر نشان میدهد که در مجموع CBT از IPT برای زنان باردار افسرده بهتر است. باساختار بودن، کوتاهمدت بودن، عینی بودن، انطباقپذیری بالا داشتن با نمونههای مختلف درمانی و آموزشی، تکلیفمدار بودن، و افزایش سهم کنترل فرد بر نوسانات خلقی خود از جمله عواملی هستند که درمان شناختی رفتاری را به رواندرمانی بین فردی ترجیح میدهند[۱]. [۱] این پژوهش از مساعدتهای معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در فراهم ساختن آزمودنیها و مقدمات پژوهش برخوردار گشت که از تمامی کمکهایشان تشکر و قدردانی میشود. از مسئولان مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) مخصوصا سرکار خانم حقاللهی و نیز از خانمهای بارداری که در جلسات شرکت کردند تشکر و قدردانی میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالله شفیع آبادی
استاد گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی
بتول حسین رشیدی
دانشیار گروه زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی تهران
کیومرث فرحبخش
استادیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی
معصومه اسمعیلی
دانشیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی
علی قره داغی
دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی