مدل ساختاری از روابط بین هویت تحصیلی و عملکرد تحصیلی با میانجی گری راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی در دانش آموزان دختر متوسطه ی دوم

پژوهش حاضر با هدف مدل­یابی رابطه­ی ساختاری هویت تحصیلی و عملکرد تحصیلی با میانجی­گری راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی در دانش­آموزان انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- همبستگی است. جامعه­ی آماری این پژوهش را دانش­آموزان دختر مقطع متوسطه­ی دوم نواحی چهارگانه­ی آموزش و پرورش شهر قم به تعداد ۲۱۹۴۰ نفر که در سال تحصیلی ۲۰۱۸-۱۹ مشغول به تحصیل بودند، تشکیل داد. روش نمونه­گیری در پژوهش حاضر، نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای است. بدین صورت که ابتدا چهار ناحیه­ی آموزش و پرورش شهر قم را چهار خوشه در نظر گرفته سپس از هر ناحیه یک مدرسه و از هر مدرسه سه کلاس انتخاب شد. در نهایت، حجم نمونه­ی این پژوهش بر اساس جدول کرجسی، مورگان و کهن و با توجه به حجم جامعه شامل ۳۷۸ نفر از دانش­آموزان بود. در این پژوهش از ابزار پرسش­نامه (پرسش­نامه­ی منزلت­های هویت تحصیلی (Was & Isaacson, ۲۰۰۸) و پرسش­نامه­ی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (Pintrich & Degroot, ۱۹۹۰) که به روش ۵ گزینه ای لیکرت طراحی شده است) جهت جمع آوری داده­های مربوط به متغیرهای هویت تحصیلی، راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی استفاده شد و در مورد متغیر عملکرد تحصیلی میانگین نمرات نیم­سال دوم دانش­آموزان به کار گرفته شد. کلیه­ی تحلیل های آماری با روش مدل­سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی (Structural equation modeling with partial least squares approach) انجام گرفته است. یافته­ها بیان­گر تاثیر مثبت و معنادار هویت تحصیلی بر عملکرد تحصیلی به صورت مستقیم است. از سوی دیگر تاثیر هویت تحصیلی بر عملکرد تحصیلی به صورت غیر مستقیم و با میانجی­گری راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی نیز مثبت و معنادار است.

کلیدواژه ها:

باورهای انگیزشی ، دانش آموزان دختر ، راهبردهای یادگیری خودتنظیم ، عملکرد تحصیلی ، متوسطه ی دوم ، هویت تحصیلی