برآورد پتانسیل استحصال آب باران از پشت بام ساختمان های شهر گرگان

آب باران به عنوان یکی از پاکترین منابع ابی موجود، در صورت جمع آوری و ذخیره سازی صحیح می تواند به عنوان یک منبع بسیار عالی و ارزشمند مورد استفاده قرار گیرد. جمع اوری آب از پشت بام ساختمان ها یک روش کاربردی بوده که در مناطق شمالی استان گلستان از گذشته های دور مورد استفاده قرار می گرفته است. ایجاد سطح آبگیر عایق، اولین مولفه استحصال آب باران است و پشت بام ساختمان ها که با هدف دیگری ایجاد می شوند می توانند نقش سطح آبگیر عایق را ایفا کنند. اما عدم توجه به این پتانسیل و کمبود اطلاعات مربوط به مساحت آنها و جنس پوشش انها و عدم دسترسی راحت به اطلاعات مربوط به مقدار و توزیع بارش، باعث گردیده کمتر از این پتانسیل انسان ساخت استفاده گردد. در این مطالعه با استفاده از نقشه های شهری مربوط به شهر گرگان و تجزیه و تحلیل های لازم، مساحت سقف ساختمان ها محاسبه گردیده و با استفاده از داده های مربوط به متوسط بارش ماهیانه مربوط به دوره آماری بلند مدت ایستگاه سینوپتیک هاشم آباد گرگان و با فرض ضریب رواناب متناسب برای هر ماه، پتانسیل استحصال آب باران از سقف ساختمان ها در شهر گرگان در مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه محاسبه گردیده است. کمی سازی این پتانسیل نهفته می تواند در تصمیم گیری مدیران و مسئولان محلی در مدیریت رواناب شهری تاثیر بسزایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سطوح آبگیر عایق ، برآورد ظرفیت استحصال آب باران ، توزیع زمانی ، مدیریت رواناب شهری