بررسی غلظت ۵/۲ PM و پارامترهای موثر بر انتشارآن در سیستم متروی ایران به سال ۱۳۹۱

سابقه و هدف: در بین آلاینده های هوا، ذرات از آلاینده های اولیه و عمده هوا می باشند. تحقیقات انجام گرفته توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) نشان داد که به ازای افزایش هر ۱۰ میکروگرم غلظت ذرات، میزان مرگ و میر ۳-۱ برابر افزایش می یابد. لذا هدف از انجام این مطالعه تعیین غلظت ۵/۲Particulate Mamattel و پارامترهای موثر بر انتشارش در ایستگاه های مترو تهران در دو فصل پاییز و زمستان بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه غلظت۵/۲PM در دو فصل پاییز و زمستان در ۲۴ ایستگاه مترو تهران بررسی شد. نمونه برداری ذرات بر روی ۴ نقطه ایستگاه و در ۴ دوره زمانی صبح، ظهر، عصر و شب به عمل آمد. جهت نمونه برداری ذرات معلق از یک دستگاه قرائت مستقیم پرتابل HAZ DUST EPAM ۵۰۰۰ با دبی ۴ لیتر در دقیقه استفاده شد. نتایج حاصله از اندازه گیری با استانداردهای EPA و سازمان حفاظت محیط زیست ایران مقایسه شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که حداکثر، میانگین و حداقل غلظت ۵/۲PM در ایستگاه های زیرزمینی به ترتیب ۱۰۳، ۴۹ و ۱۰ میکروگرم برمترمکعب و در ایستگاه های روزمینی به ترتیب ۹۹، ۳۵ و ۸ میکروگرم بر مترمکعب بود. استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داده است که میانگین غلظت ذرات معلق در ایستگاه های مترو تهران بالاتر از استانداردهای محیطی EPA و سازمان حفاظت محیط زیست ایران بوده است.

کلیدواژه ها:

Suspended Particles ، Transportation Systems ، Mortality ، PM۲.۵ ، Metro ، ذرات معلق ، سیستم حمل و نقل ، مرگ و میر ، ۵/۲PM ، مترو