ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد کنجد و نخود در کشت مخلوط سری های جایگزینی

چکیده این آزمایش به منظور ارزیابی کشت مخلوط کنجد و نخود تحت شرایط آب و هوایی مشهد اجرا گردید. آزمایش در قالب طرح اسپیلت پلات بر پایه بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور شامل فاکتور اصلی A (روش کاشت) که از دو سطحa۱ (کشت به صورت ردیفی) و a۲ (کشت درهم) و فاکتور B (الگوی کاشت جایگزینی) که از پنج سطحb۱ (تک کشتی نخود)، b۲ (۷۵% نخود +۲۵% کنجد)، b۳ (۵۰% نخود +۵۰% کنجد)، b۴ (۲۵% نخود +۷۵% کنجد)، b۵ (تک کشتی کنجد) به عنوان نسبت های کاشت تشکیل شده بود در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان دادکه نسبت برابری زمین به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفت، به طوری که نسبت های ۵۰% کنجد + ۵۰% نخود و ۲۵% کنجد + ۷۵% نخود در کشت ردیفی به ترتیب با ۴۱/۱ و ۳۴/۱ دارای بیشترین و تیمار ۷۵% کنجد + ۲۵% نخود در کشت درهم با ۹۴/۰ دارای کمترین نسبت برابری زمین بودند. بنابراین بر اساس نتایج این آزمایش کشت مخلوط کنجد و نخود با نسبت های۵۰% تراکم مطلوب کنجد + ۵۰% تراکم مطلوب نخود و همچنین ۲۵% تراکم مطلوب کنجد + ۷۵% تراکم مطلوب نخود در شرایط مشهد قابل توجه می باشد. واژه های کلیدی: اجزای عملکرد، شاخص برداشت، نسبت برابری زمین، کشت مخلوط ردیفی