مقایسه چند راهکار مدیریتی برای کنترل علف های هرز باغات پرتقال شمال ایران

به منظور بررسی تاثیر گیاهان پوششی تابستانه و بقایای آنها و روش های مکانیکی و شیمیایی بر تراکم و زیست توده علف های هرز در باغات پرتقال والنسیا، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۷ تیمار و ۳ تکرار در تابستان ۱۳۸۴ در باغ تحقیقاتی موسسه تحقیقات مرکبات کشور در رامسر اجراء شد. تیمارها شامل گیاهان پوششی سویا Glycine max، یونجه یکساله Medicago sativa، شبدر برسیمTrifulium alexandrinum ، روتیواتور، مالچ کلش برنج، علفکش گلیفوسیت و شاهد بدون کنترل بودند. گیاهان پوششی در اول اردیبهشت پس از آماده سازی زمین کشت شدند و تیمار مالچ کلش برنج نیز اعمال گردید. تیمار روتیواتور هر ۳۰ روز یک بار تا آخر آزمایش تکرار می شد. تیمار علفکش نیز در اواسط تیر ماه همزمان با کف بر کردن گیاه پوششی اعمال شد. نتایج نشان داد که گیاهان پوششی سویا و یونجه به تر تیب بیشترین و کمترین زیست توده را در بین گیاهان پوششی تولید کردند. روند شاخص سطح برگ گیاهان پوششی نیز همانند زیست توده بود، سویا بیشترین و یونجه کمترین شاخص سطح برگ را داشتند. در زیست توده علف های هرز مشاهده شد که تیمار گیاه پوششی سویا و شخم کمترین و بعد از تیمار شاهد گیاه پوششی یونجه بیشترین زیست توده علف های هرز را داشتند. بهترین تیمار برای کاهش تراکم علف های هرزباریک برگ و پهن برگ به ترتیب تیمارهای شخم و علفکش ومالچ کلش برنج و گیاه پوششی شبدربرسیم بودند و تیمار گیاه پوششی یونجه نامناسب ترین تیمار بعد از شاهد برای همه علف های هرز بود. در کل تیمار های گیاه پوششی سویا و شخم مناسب ترین و گیاه پوششی یونجه نامناسب ترین تیمارها برای کنترل علف های هرز در باغ مورد آزمایش بودند.