بررسی اثر آلیلوپاتیک اندام هوایی علف هفت بند(Polygonum avicular) بردرصد سبزشدن و رشد گیاهچه های گوجه فرنگی و ذرت

در سالهای اخیر استفاده از اثرات آلیلوپاتیک در مدیریت تلفیقی نظر بسیاری از متخصصین را به خود جلب کرده است. به منظور بررسی اثرات مقادیر مختلف بقایای گیاه هفت بند بر درصد ظهور و رشد گیاهچه گوجه فرنگی و ذرت دو آزمایش در قالب کاملا تصادفی با ۴ و ۵ تکرار بترتیب برای ذرت و گوجه فرنگی، در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجراء شد. بقایای هفت بند به میزان صفر(شاهد)، ۳۳/۰، ۶۷/۰، ۱ و ۳۳/۱ درصد به خاک گلدان افزوده شد. عکس العمل درصد رویش و رشد گیاهچه گونه های مورد آزمایش به مقادیر مختلف بقایای هفت بند متفاوت بود. افزایش بقایا درصد رویش را در گوجه فرنگی افزایش ، ولی در ذرت کاهش داد. افزایش بقایا به ترتیب باعث افزایش ۹/۳۳ درصد و ۹/۳۹ درصد سطح برگ در گوجه فرنگی و ذرت شد. وزن خشک بخش هوایی نیز تحت تاثیر مقدار بقایا در خاک قرار گرفت و به ترتیب به میزان ۵/۳۶ درصد و ۷/۴۶ درصد در گوجه فرنگی و ذرت افزایش نشان داد. وزن خشک ریشه گوجه فرنگی و ذرت به ترتیب با افزایش بقایا به میزان ۲/۶۷ درصد و ۵/۵۴ درصد افزایش نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که مقادیر مختلف بقایای هفت بند در خاک بر درصد رویش گوجه فرنگی اثر تحریک کننده، ولی بر درصد رویش ذرت اثر بازدارندگی داشت. همچنین بقایای هفت بند بر رشد گیاهچه هر دو گونه اثر تحریک کنندگی داشت و وزن خشک ریشه دو گونه مورد آزمایش بیشتر از اندامهای هوایی تحت تاثیر مقادیر بقایای هفت بند قرار گرفت.