بررسی اثر گاوپنبه (Abutilon theophrasti) بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا (Glycine max) در تراکم های مختلف گیاهی و تاریخ های مختلف کاشت

به منظور مطالعه اثر تراکم های مختلف گاوپنبه (Abutilon theophrasti Medicus) و تاریخ کاشت های همزمان سویا (Glycine max (L.) Merrill) وگاوپنبه بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا، آزمایشی در سال ۱۳۸۳ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجراء شد. این آزمایش، با آرایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار انجام شد و شامل ۲ فاکتور تراکم گاوپنبه در ۴ سطح (۴،۲،۰و۸ بوته در مترمربع) و تاریخ کاشت همزمان سویا و گاوپنبه در ۳ سطح ( ۳ اردیبهشت،۲۳ اردیبهشت و ۱۳ خرداد) بود. بررسی عملکرد دانه و اجزای عملکرد نشان داد که افزایش تراکم گاوپنبه از طریق کاهش معنی دار در تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در بوته سویا باعث افت معنی دار عملکرد دانه شد. تاریخ های مختلف کاشت، بر عملکرد و تمام اجزای عملکرد، اثر معنی داری داشت بطوریکه با تاخیر در کاشت، در همه اجزای عملکرد و عملکرد کاهش مشاهده شد. اثرات متقابل تراکم و تاریخ کاشت نیز بر تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در غلاف سویا معنی دار بود اما بر تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه سویا معنی دار نبود.