بررسی تاثیر برخی روشهای مدیریت علفهای هرز بر عملکرد سیب زمینی در دو سیستم شخم حفاظتی و متداول

در سالهای اخیر، مقاومت علفهای هرز به علفکشها، توجه بسیاری از متخصصین علفهای هرز را به خود جلب کرده است تا تغییراتی در شیوه های مدیریت علفهای هرز ایجاد کنند. به منظور بررسی تاثیر روشهای مختلف مدیریت و تلفیق آنها بر عملکرد سیب زمینی، آزمایشی بصورت کرتهای خرد شده نواری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۸۳ اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو نوع سیستم شخم (حفاظتی- متداول) و ۶ تیمار مدیریت علفهای هرز (۱-علفکش با دز توصیه شده، ۲- علفکش با دز کاهش یافته، ۳- وجین، ۴- کولتیواتور، ۵- تلفیق تیمار ۲و۳، ۶- تلفیق تیمارهای ۲و۴ ) بود. نتایج نشان داد که عملکرد سیب زمینی در تیمار وجین و کولتیواتور، در هر دو سیستم شخم حفاظتی و متداول، بیشتر از بقیه تیمارها بود. عملکرد در تیمارهای تلفیقی (علفکش کاهش یافته+ وجین یا کولتیواتور) و در شخم متداول، با تیمارهای منفرد علفکش کامل و علفکش کاهش یافته، اختلاف معنی داری نداشت. تیمارهای تلفیقی در شخم حفاظتی علاوه بر داشتن عملکرد بالا، دارای کمترین تعداد و بیوماس علفهای هرز نسبت به سایر تیمارها بودند. به طور کلی تلفیق مدیریتهای مکانیکی علفهای هرز با علفکش کاهش یافته همراه با سیستم شخم حفاظتی در تولید عملکرد سیب زمینی مناسبتر بود.