بررسی اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر طرحواره بر پریشانی روان شناختی در زنان در دوران شیوع بیماری کرونا

هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر طرحواره بر پریشانی روان شناختی در زنان در دوران شیوع بیماری کرونا روش این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با رویکرد پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل بود، جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک نوید آرامش و طلوع مهر شهر آمل جهت دریافت خدمات مشاوره ای در خصوص مشکلات خانوادگی در سال ۱۴۰۱ بود از بین جامعه مورد نظر تعداد ۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه پرسشنامه NCEC۱۰۱ NCEC۱۰۱ تحلیل واریانس تک متغیره بود. NCEC۱۰۱ نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان بیان نمود که از درمان شناختی مبتنی بر طرحواره می توان به عنوان یک روش اثر بخش برای بهبود پریشانی روان شناختی زنان متاهل استفاده شود

کلیدواژه ها:

پریشانی روان شناختی ، درمان شناختی مبتنی بر طرحواره زنان