بررسی و مقایسه سیمای زن در معلقات سبع و شاهنامه فردوسی

ادبیات تطبیقی نوعی پژوهش بین رشته ای است که به مطالعه رابطه ادبیات ملت های مختلف با هم و بررسی رابطه ادبیات با هنرها و علوم انسانی می پردازد و به بررسی و تجزیه و تحلیل ارتباط ها و شباهت ها و تفاوت ها بین دو یا چند اثر می پردازد. نوشتار حاضر بر آن است تا به بررسی تطبیقی میان معلقات سبع و شاهنامه بپردازد. می توان گفت معلقات نام« هفت قصیده » از معتبرترین اشعار شاعران عصر جاهلی است که در حقیقت معرف اندیشه و منش مردم عرب و شناسنامه تاریخی آن دوره است؛ هر یک از شاعران معلقات، تصویری از رفتار مردم عصر خود در دوره ما قبل از اسلام را نشان داده اند و دیدگاهشان را نسبت به زن ترسیم کرده اند زن ترسیم کرده اند. «شاهنامه» نیز حماسه ای است منظوم، سروده حکیم ابوالقاسم فردوسی در برگیرنده نزدیک به شصت هزار بیت و یکی از برجسته ترین سروده های حماسی ایران و جهان است. بحث درباره جایگاه زن در میان اقوام مختلف، پیوسته نظر پژوهشگران را به خود جلب کرده است؛ از این رو در این پژوهش بر آنیم که سیمای زن در معلقات سبع رابا شاهنامه فردوسی مقایسه کنیم؛ در این راستا با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی پیشرفته ایم و احوال اجتماعی و فرهنگی زن در آن دوره را از میان این دو اثر استخراج و نگاه شاعران به زن را بررسی و تحلیل کرده ایم ، توصیف زن در معلقات جز در مواردی اندک برپیکر وی متمرکز است، این در حالی است که زن در شاهنامه محدود به جنس نیست بلکه دارای نقش های دیگر بوده است.

کلیدواژه ها:

معلقات ، دوره جاهلی ، زن ، شاهنامه فردوسی