خوانش تطبیقی سیمای ایماژ زن- آبدر نگاره های شعری لمیعه عباس عماره و فروغ فرخزاد

آب یکی از سازه ها و عناصر چهارگانه ی پدیدآورنده هستی است و این عنصر هستیبخش از دیرباز کهن الگوی اسطوره ای در بسیاری از جوامع است. آب عنصر نخستین استکه همه چیز از آن آفریده شده و بنابراین یک نماد باستانی برای زهدان و باروری به شمارمی رود و از این رو با زن ارتباط می باید این سازه دیرین آفرینش، از دیرباز در ادیان ملل،جایگاه ویژه ای داشته است؛ از افکنده شدن پهلوان در آب و حیات جاودانه یافتن وی تاخویشکاری قدسی آب و نمود آن در قالب ایزد-بانوان نگه دار سبزینه، حیات و رستخیز.پندارهای مردمان میان رودان در روزگار باستان از پردازش های نخستین آغازین تا مفاهیماساطیری ریشه در طبیعت ، سامان گاهان و بنیادهای خداباور نخستین داشته است؛ آن چهنگارش جستار حاضر را به عنوان یک ضرورت در ذهن نگا رندگان مطرح نموده است؛بررس ی تصویر ایماژ زن آب در نگاره های شعری فروغ فرخزاد و لمیعه عباس عماره است.نگارندگان در این جستار کوشیده اند تا با خوانشی اسطوره گرا انگاره زن-آب را درسرودهای هردو شاعر بررسی نمایند نتیجه حاصل از این جستار حکایت از آن دارد مظاهرانگاره زن آب در نگارههای شعری هردو شاعر بیشتر در قالب خدابانوان آب یا همان زنقهرمانان آب تبلوریافته است و این ادغام با مادر ازلی و کهن الگوی آب و زن قهرمان، برایبه تصویر کشیدن مفاهیمی چون بقا جاودانگی، رستخیز و زندگی و مرگ است.

کلیدواژه ها:

آب ، زن ، مادر ازلی ، لمیعه عباس عماره ، فروغ فرخزاد