مقایسه تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی بر کنترل پوسیدگی، خواص کیفی و برخی فلاونوئیدهای میوه پرتقال تامسون ناول در انبار سرد

پوسیدگی ناشی از کپک های سبز و آبی یکی از دلایل اصلی فساد پرتقال تامسون می باشد و می تواند تبدیل به یک عامل محدود کننده در انبارمانی میوه ها گردد.هدف این مطالعه بررسی تاثیر تیمارهای واکس، آب گرم، کلرید کلسیم و تیمار قارچ کش تجاری تکتو۶۰ بر پوسیدگی، از طریق القای بیوسنتز ترکیبات فلاونوئیدی و درنتیجه حفظ کیفیت پساز برداشت میوه های پرتقال تامسون ناول (سالم، زخم شده و آلوده شده با قارچ پنیسیلیوم) بود. میوه ها به مدت سه ماه در انبار سرد با دمای ۵ تا ۷ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی حدود ۷۵ تا ۹۰ درصد نگهداری شد. کاهش وزن در میوه های واکس خورده کمتر از سایر تیمارها بود. میوههای زخمشده و آلودهسازی شده شانس زیادی برای بقا نداشتند، تنها تیمارهای تکتو۶۰ و آبگرم توانستند پوسیدگی میوههای زخم و آلوده را بهطور معنی داری کاهش دهند. در مقابل هیچ یک از تیمارها درکنترل پوسیدگی میوه های بدون زخم اختلاف نداشتند. میزان فنل کل پوست و گوشت میوه در دوره انبارداری کاهش یافت. مقدار هسپریدین پوست نیز در تیمار واکس بریتکس ۱۰۵۰ میکروگرم بر گرم عصاره بود. بیشترین مقدار اسکوپارون پوست و گوشت میوه بهترتیب در تیمار آب داغ (۹/۱۰۰ میکروگرم بر گرم عصاره) و تیمار کلسیم+زخم (۷۱/۶۴ میکروگرم بر گرم عصاره) بود. کاربرد تیمارهای تکتو ۶۰ و آب گرم می تواند پوسیدگی میوههای زخم و آلوده را کاهش دهد. تیمارها در کنترل پوسیدگی میوههای بدون زخم تفاوتی نداشتند که این موضوع اهمیت جلوگیری از آسیب مکانیکی به میوه در مرحله قبل از برداشت و زمان جابجایی را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

scoparon ، cold storage ، citrus ، fruit decay ، hesperidin ، اسکوپارون ، سردخانه ، مرکبات ، پوسیدگی میوه ، هسپریدین