جلوه نماز درآثار مولوی

نمازبه عنوان عالیترین و مهمترین عبادت درمکتب اسلامی شمرده م یشود که درطول تاریخ پس ازاسلام عارفان و اندیشمندان مسلمان به صورت عمیق و با نگاهی حکمت آموز آن را مورد توجه و تایید خود قرار داده است و اهمیت آن رادرسلوک و ارتقا مقام انسانی توصیف نموده اند مولوی به عنوان عارفی بی همتا و اندیشمندی یکتا درعالم معنا به شیوه ای حاذقانه و بسیار دقیق اهمیت نماز را بیان نموده و بارها از این سرچشمه پالاینده روح بهره برداری می نماید درنگاهی کلی به آثار این عارف بزرگ وی حدود یکصدوهفت مرتبه درکتاب مثنوی و شصت و هشت مرتبه درپنجاه و هفت غزل ازغزلیات دیوان شمس با اشاره به نماز از این فریضه الهی یاد می کند و دراین ادبیات به کاوشگری جنبه ها و اثرات متفاوت نماز برانسان و روح بلندمرتبه آدمی می پردازد این میزان توجه واهمیت نهادن توسط مولوی به عنوان عارفی که بنیان گذار مکتب عشق الهی به شمار میرود نشان میدهد که انجام این امر مهم و جان افزا می تواند مهمترین راه ارتباط انسان با خالق خود و پیمودن راه معرفت و شناخت باشد.

کلیدواژه ها:

نماز ، مولوی ، عرفان ، عشق الهی