رابطه بین جدایی- تفرد با رضایت شغلی در دو گروه از مدیران بومی و غیر بومی استان گیلان

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین رضایت شغلی و جدایی – تفرد در دو گروه از مدیران بومی و غیربومی استان گیلان می باشد. نمونه پژوهش شامل ۲۷۷ نفر از مدیران بومی و غیربومی سازمان های استان گیلان بودند که با استفاده از جدول مورفی و میورز برای تعیین حجم نمونه، براساس اندازه اثر انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد نظر از ابزار رضایت شغلی جاج و بونو و پرسشنامه جدایی - تفرد استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که رضایت شغلی مدیران بومی بیش از مدیران غیربومی است و نیز مشخص شد که مدیران بومی و غیربومی در متغیرهای جدایی – تفرد تفاوت معناداری نشان می دهند. همچنین بین رضایت شغلی و جدایی – تفرد در این مدیران رابطه وجود دارد و این رابطه در مدیران غیر بومی بیش از مدیران بومی است. بنابراین انتخاب مدیران غیربومی می تواند با توجه به عملکرد آنها در مقیاس جدایی – تفرد صورت گیرد تا افراد غیر بومی که به سمت های مدیریتی گمارده می شوند کمتر از شغل خود، ناخشنود گردند. همچنین پیشنهاد می شود که پژوهشگران بعدی به بررسی رابطه سازه دلبستگی با رضایت شغلی بپردازند که تکمیل کننده این مطالعه نیز می تواند باشد.

کلیدواژه ها:

job Satisfaction ، Separation – Individuation ، Native and Non- Native Managers ، رضایت شغلی ، جدایی – تفرد ، مدیران بومی و غیر بومی