رابطه مهارت های زندگی با کاهش آسیب های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان بندرترکمن

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مهارت های زندگی با کاهش آسیب های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان بندرترکمن بود. این پژوهش از نظر هدف در حیطه تحقیقات کاربردی و بر اساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی -پیمایشی با رویکرد همبستگی است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان بندرترکمن به تعداد ۱۳۶۱ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. برای تعیین حجم نمونه آماری از جدول کرجسی مورگان استفاده شد و بر اساس محاسبات انجام گرفته حجم نمونه این تحقیق برابر با ۳۰۵ نفر می باشند که برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزارهای پژوهش مقیاس مهارتهای زندگی دانش آموزان بابادی و مشکانی (۱۳۸۹)، مقیاس نگرش به آسیب های اجتماعی دانش آموزان آقایی و تیمورتاش (۱۳۹۶) و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی مک اینرنی (۲۰۰۵) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل معادلات ساختاری با نرم افزار SmartPLS تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که مهارت های زندگی با آسیب های اجتماعی رابطه معنادار و منفی داشته است . همچنین ابعاد مهارت های زندگی (خودنظم دهی ، خویشتن داری، مسئولیت پذیری) با آسیب های اجتماعی رابطه معنادار و منفی داشته است . به علاوه مهارت های زندگی و ابعاد آن با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار و مثبت داشته است . با توجه به نقش و اهمیت مهارت های زندگی , آموزش این مهارت ها باید به یکی از مولفه های برنامه درسی در مدارس و در کل دوره های تحصیلی تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، آسیب های اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان دختر