نحوه زادآوری و استقرار نسل جوان در راشستان های دست نخورده جنگل های هیرکانی

استقرار نسل جوان در توده به ویژه روند زادآوری طبیعی توده های ناهمسال در دیدگاه جنگل شناسی نزدیک به طبیعت یکی از نکات مهم در حفظ پایداری جنگل است. این پژوهش در قطعات شاهد چهار منطقه از راشستان های هیرکانی انجام شد. ۱۲ قطعه نمونه یک هکتاری در سه مرحله تحولی و سه اندازه مختلف روشنه، هرکدام با پنج قطعه نمونه چهار مترمربعی انتخاب و مشخصه های کمی و کیفی نهال ها و شدت نورنسبی (RLI) و شاخص سطح برگ (LAI) بررسی شد. نتایج نشان داد که توده ها در مراحل اولیه و بلوغ خالص و در مرحله تخریب آمیخته بودند. RLI در مرحله بلوغ و روشنه کوچک کمترین و در مرحله تخریب و روشنه بزرگ بیشترین مقدار را داشت ولی LAI در مرحله بلوغ و روشنه کوچک بیشتر بود. بیشترین متوسط رویش ارتفاعی کلیه نهال ها در مرحله اولیه و روشنه کوچک، بیشترین طول بالاترین میان گره و طول نوشاخه در مرحله بلوغ و روشنه بزرگ و بیشترین عرض تاج نهال در مرحله اولیه و روشنه کوچک دیده شد. سهم نهال های خوش­فرم در مرحله تخریب و روشنه متوسط بیشتر و سهم نهال های دو و چند شاخه در روشنه بزرگ بیشتر بود. روشنه های متوسط محیط مناسب تری را برای نهال ها فراهم می کنند.

کلیدواژه ها:

تجدید حیات ، خصوصیات نهال ، راش ، روشنه ، مرحله تحولی