شایسته سالاری از دیدگاه اسلام و غرب

انتخاب و انتصاب مسئولین ردههای مختلف اداری و اجرایی، یکی از مسایل مهم و ضروری واز وظایف خطیر حکومت اسلامی است؛ چرا که مهمترین عامل دوام یک نظام و حکومت،فرزانگی و شایستگی مسئولین و کارگزاران آن نظام میباشد. اگر مدیران شایسته و تربیت یافته در راس سازمانه ا قرارگیرند، کیفیت فعالیتهای سازمانی به طور فزایندهای بهبود خواهدیافت. زیرا مدیریت شایسته، محور اصلی توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملت ها به شمار می آید. بنابراین انتخاب و انتصاب افراد در رده های مختلف سازمانی باید بر اساس معیارها و ملاک هایی باشد تا افراد شایسته جهت تصدی پست های سازمانی انتخاب و به کارگمارده شوند . شایسته سالاری مبتنی بر شایسته خواهی و شایسته گزینی است. این شایستگی ها شامل دانش، مهارتها، توانایی ها، به همراه سازه هایی نظیر ارزش ها، انگیزش، نوآوری و کنترل خود می باشد. نظام شایسته سالار، نظامی است که در آن بهترین افراد در بهترین جایگاه بابالاترین بازده، کار انجام می دهند و متناسب با تلاش خود حقوق و مزایا دریافت می کنند. این مقاله، با رویکرد تحلیلی و به روش تحلیل محتوا، به استخراج مولفه های شایسته سالاری، و شناسایی شاخص ها به صورت مقایسه ای از منظر قرآن، متن نهج البلاغه و اندیشمندان غربی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

شایسته سالاری ، قرآن ، نهج البلاغه ، غرب