ارزیابی میزان عملکرد ابزارهای آرام سازی ترافیک بر سرعت وسایل نقلیه در راههای ورودی به شهرها (مطالعه موردی: استان لرستان)

مدیریت و کاهش سرعت در نقاط حادثه خیز از عوامل تاثیر گذار بر افزایش ایمنی می باشند. از طرفی اقدامات آرام سازی از جمله استفاده از سرعت گاه و سرعت گیر نقش به سزایی در کنترل سرعت رانندگان و افزایش ایمنی آنها دارد. بنابراین، با توجه به نقش سرعت گیرها و سرعت گاه ها در کنترل سرعت رانندگان هدف پژوهش حاضر در ابتدا، بررسی عملکرد ابزارهای آرام سازی ترافیک نظیر تاثیر سرعت گاه ها و سرعت گیرها در راه های ورودی به شهرستان خرم آباد دوره چگنی و بیران شهر در استان لرستان میباشد. سپس تاثیر متغیرهای سن جنسیت و سابقه تصادف مرتبط به رانندگان بر میزان کاهش سرعت وسایل نقلیه در زمان مواجه با سرعتگاه ها و سرعت گیرها بررسی میشود. پس از بررسی تحلیل داده های جمع آوری شده و ارزیابی آماری نمونه ها از سرعت قبل و بعد خودروها نشان داده شد که در فاصله اطمینان ۹۵ درصد سرعت قبل و بعد از محل نصب سرعت گاه های آسفالته با علائم و بدون علائم دارای رابطه و همبستگی است و تفاوت معناداری بین سرعت قبل و بعد از سرعت گاه ها وجود دارد. به طوری که سرعت متوسط رانندگان در سرعت گاه استاندارد آسفالته دارای علائم به میزان ۱۰ کیلومتر بر ساعت یا ۱۸۷۳ درصد کاهش و در سرعت کاه آسفالته فاقد علائم و بدون استاندارد به میزان ۱۲٫۱۰ کیلومتر بر ساعت یا ۱۸٫۵۰ درصد کاهش را نشان می دهد. ولی در سرعت گیر پلاستیکی تفاوت معناداری بین سرعت قبل و بعد از سرعت گیر وجود ندارد و سرعت متوسط فقط به میزان به میزان حدود ۰٫۹ کیلومتر بر ساعت یا تنها ۱٫۳ درصدی کاهش صورت گرفته است. همچنین نتایج نشان می دهند که جنسیت، سابقه تصادف و من بر سرعت خودروها بر میزان کاهش سرعت خودروها در سرعت گیرها و سرعت گاه ها تاثیر ندارد. بنابراین این نتایج نشان میدهند که سرعت گاه های آسفالته استاندارد دارای علائم هشداری مناسب و آسفالته استاندارد فاقد علائم تاثیر بسزایی در کاهش سرعت وسایل نقلیه در راه های ورودی به شهرها دارند. اما، سرعت گیرهای پلاستیکی به تنهایی کارایی لازم در کاهش سرعت وسایل نقلیه را ندارند.

کلیدواژه ها:

مدیریت سرعت ، آرامسازی ترافیک ، سرعت کاه ، سرعت گیر