سازگاری و رشد جمعیت های بیدمشک (.Salix aegyptiaca L) در کلکسیون سنندج

در پژوهش پیش رو، سازگاری و ویژگی های رویشی ۱۰ جمعیت بیدمشک (Salix aegyptiaca L) بومی و غیربومی موجود در کلکسیون ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گریزه سنندج در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و طی هفت سال (۱۳۹۷-۱۳۹۱) بررسی شد. تجزیه واریانس صفت ها در سال هفتم نشان داد که بین جمعیت های بیدمشک ازنظر صفت های رویشی و درصد زنده مانی درختان، اختلاف های معنی دار وجود داشت (۰/۰۱≥ p). میانگین کل قطر یقه، ارتفاع و قطر تاج درختان هفت ساله به ترتیب ۶/۵، ۳۷۹/۵ و ۴۱۸/۶ سانتی متر، رتبه شادابی درختان ۳/۷ (از ۵)، متوسط زنده مانی حدود ۷۷ درصد و نسبت قطر تاج به ارتفاع درخت ۱/۱ بود. به جز ارتفاع درخت، صفت های دیگر در گروه جمعیت های بیدمشک کردستان بیشتر از گروه ارومیه بود، اما اختلاف بین این دو گروه فقط برای صفت های قطر تاج، شادابی و درصد زنده مانی معنی دار بود (۰/۰۱ ≥ p). درمجموع، جمعیت های بیدمشک کردستان ۶، کردستان ۴ و کردستان ۳ باتوجه به برتری قابل توجه در صفت های رویشی و با درصد زنده مانی زیاد (بیشتر از ۸۰ درصد) به عنوان سازگارترین جمعیت ها به شرایط بوم شناختی سنندج و مناطق مشابه شناسایی شدند. این جمعیت ها می توانند به منظور توسعه کاشت بیدمشک در راستای ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی، افزایش درآمد بهره برداران، کاهش فشار بر جنگل و جلوگیری از تخریب گسترده آن به ویژه در ناحیه زاگرس استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

ارتفاع درخت ، درصد زنده مانی ، قطر تاج ، ویژگی های رویشی