چگونگی و دلایل اسلام گروی سلطان احمد تگودار و سلطان محمود غازان

از رویدادهای جالب توجه در دوره ایلخانان، اسلام پذیری سلطان احمدتگودار در سال ۶۸۱هجری و تغییر کیش غازان­خان وکلیه قبایل مغول ساکن ایران در سال ۶۹۴ هجری می باشد. اسلام پذیری ایلخانان تاثیرات مستقیمی در کسب مشروعیت و تحکیم پایه های قدرت ایلخانان و همچنین شکل­گیری، رشد و اعتلای فرهنگی ایران داشت. در اکثر تحقیقاتی که در ایران معاصر پیرامون مذهب و اسلام گرایی ایلخانان چهره بسته، انعکاس نظرات مورخین متقدم ایرانی دیده می شود. این پژوهشگران آن چنانکه درخور پژوهشهای مستدل و علمی است، اعتنا و توجهی به نظر و عقیده منابع مخالف ایلخانان به ویژه آثار عربی تالیف شده در قلمرو ممالیک مصر و نیز تحقیقات پژوهشگران غربی مبذول نداشته اند. بالنتیجه گرد چون و چرا درباره زوایای پنهان و مغفول مانده اسلام پذیری سلاطین ایلخانی نگشته اند. با عنایت به اهمیت پذیرش دین اسلام از سوی مغولان، نوشتار حاضر سعی دارد با رویکردی تطبیقی و با اتکاء به منابع و مآخذ موجود انگیزه ها و مقتضیات فکری در پشت سر رفتارهای مذهبی دوتن از ایلخانان و تاثیر آن در مناسبات داخلی و خارجی ایلخانان را به صورت مقایسه ای بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

اسلام پذیری ، ایران ، فرقه گرایی ، سلطان احمد تگودار ، بودیسم ، شمنیزم ، غازان خان