بررسی اثر اشباع آب اولیه و دما برروی بازیابی نفت در طی آشام خودبه خودی و تزریق آب کم شور و هوشمند در سنگ مخزن کربناته

تزریق آب کم شور به عنوان یکی از روش های ازدیاد برداشت نفت به دلیل ارزانی و محدودیت های کم عمیلاتی مورد توجه شایانی قرار گرفته است. دست کاری ترکیب و غلظت یون های نمک در آب تزریقی می تواند بر بازیافت حاصل از فرآیند آشام خودبه خودی در مخازن شکاف دار و جابه جایی اجباری نفت تاثیر به سزایی داشته باشد. از این رو، تحقیقات آزمایشگاهی و میدانی فراوانی برای درک سازوکارها و عوامل موثر بر تزریق آب کم شور و هوشمند صورت پذیرفته است. علی رغم این تحقیقات، برخی از سازوکارهای فعال و فاکتورهای تعیین کننده در مخازن کربناته از جمله میزان اشباع اولیه آب در هاله ای از ابهام و به صورت کامل شناخته نشده است. بر همین اساس، در مطالعه پیش رو به ارزیابی اثر اشباع آب اولیه در مقادیر بالا و کم در آشام خودبه خودی توسط آب کم شور و آب هوشمند حاوی یون های دوگانه فعال سولفات و منیزیم در مغزه های کربناته پرداخته شده است. در ادامه، با تزریق آب های مورد نظر به درون سنگ در طی عمیلات سیلاب زنی تاثیر دماهای مختلف از جمله دمای معادل و دمای کمتر مخزن بررسی می گردد. در بخش آخر با کمک اندازه گیری نمودار های تروایی نسبی و فشار مویینگی، سازوکار فعال در آزمایشات مورد توجه قرار می گیرد. نتایج حاکی از آن بود که افزایش اشباع آب اولیه در سنگ های کربناته موجب ازدیاد برداشت نفت در طی آشام خودبه خودی آب کم شور و آب هوشمند در دمای محیط می شود. همچنین، مشاهده شد که افزایش دمای سیستم باعث افزایش میزان تولید نفت در طی تزریق ثانویه توسط آب کم شور می گردد. کاهش نفت باقی مانده در نمودار های تراوایی نسبی و فشار موئینگی در اثر وجود یون های سولفات و منیزیم تاییدی بر تغییر تر شوندگی سیستم بود.

کلیدواژه ها:

تزریق آب کم شور ، یون های دوگانه ، تراوایی نسبی ، تبادل یونی ، تغییر ترشوندگی