بررسی رابطه اقدام به خودکشی و ویژگی های روانشناختی بر اساس هوش هیجانی و راهبردهای مقابله ای در افراد اقدام به خودکشی

هدف اصلی پژوهش بررسی رابطه بین اقدام به خودکشی و ویژگی های روانشناختی بر اساس هوش هیجانی و راهبردهای مقابله ای است. پژوهش حاضر از نظر هدف و ماهیت تحقیق در زمره تحقیقات کاربردی قرار می گیرد. زیرا هدف پژوهش کاربردی توسعه دانش کاربردی در یک زمینه خاص است. روش انجام پژوهش حاضر توصیفی (غیر آزمایشی) و طرح تحقیق همبستگی از نوع رگرسیون است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنانی است که در ۶ ماهه اول سال ۱۴۰۱ به دلیل اقدام به خودکشی در بیمارستان امام خمینی (ره) ثبت نام شده بودند و نمونه پژوهش حاضر ۵۴ نفر از این افراد بود که به روش نمونه گیری هدفمند برای مطالعه انتخاب شدند. . ابزارهای پژوهش مقیاس سبک های مقابله لازاروس (۱۹۸۰)، مقیاس هوش هیجانی شرینگ (۱۳۸۰)، پرسشنامه ویژگی های روانشناختیRIF و پرونده پزشکی اقدام به خودکشی در بیمارستان های کرمانشاه در سال ۱۴۰۱ بود. داده ها و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شامل محاسبه میانگین، انحراف معیار و همچنین آمار استنباطی از جمله آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تحلیل تابع تشخیص و رگرسیون. یافته های پژوهش نشان داد که بین ویژگی های هوش هیجانی و راهبردهای مقابله ای با اقدام به خودکشی مرتبط است و بین اقدام به خودکشی و هوش هیجانی با ویژگی های روان شناختی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اقدام به خودکشی ، ویژگی های روانشناختی ، هوش هیجانی و راهبردهای مقابله ای