مطالعه میگوی پا سفید غربی (Litoppenaeus vannamei) در مجتمع های پرورش میگوی استان بوشهر از نظر آلودگی به فلزات سنگین (آرسنیک، کادمیوم، مس، آهن، جیوه، نیکل، سرب و روی) و ارزیابی خطر برای مصرف کنندگان

این تحقیق با هدف تعیین غلظت فلزات سنگین در میگوی پا سفید غربی پرورشی و بررسی خطر غذایی ناشی از مصرف آنها در مزارع پرورشی سایت های گناوه، دیلم، حله، موند، دلوار و شیف به انجام رسید. روش های استاندارد جهت آماده سازی نمونه های میگو بکار گرفته شده و ارزیابی خطر بهداشتی مصرف این محصولات دریایی با استفاده از شاخص دریافت روزانه (DI) انجام شد. نتایج نشان داد که میگوی پرورش یافته در مجتمع دیلم بیشینه فلزات سمی جیوه، نیکل و روی را نسبت به سایر نقاط استان بوشهر داشته است. میانگین غلظت فلزات آرسنیک، کادمیوم، مس، آهن، جیوه، نیکل، سرب و روی به ترتیب ۰.۰۲۱، ۰.۰۲۸، ۱۱.۷۲۵، ۴۲.۰۰۳، ۰.۰۹۵، ۳.۲۷۸، ۰.۱۲۲ و ۶.۷۴۸ میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک بود. براساس یافته ها، باقیمانده نیکل و مس در بافت خوراکی میگوهای پرورشی استان بوشهر، به طور معنی داری فراتر از بیشینه قابل قبول برای مصرف انسانی پیشنهادی توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و به ترتیب برابر ۰.۳۸ و ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک بودند. از سوی دیگر، ارزیابی خطر بهداشتی نشان داد که با توجه به حداکثر مصرف روزانه قابل تحمل (MTDI) فلزات سنگین، مصرف روزانه و مداوم میگوها توسط مصرف کنندگان در گروه های سنی مختلف (کودکان، بزرگسالان) کاملا ایمن بوده و حتی علی رغم مقادیر زیاد عناصر نیکل و مس، خطری جدی متوجه مصرف کنندگان نمی گردد.

کلیدواژه ها:

Heavy metals ، Pacific White leg shrimp ، Bushehr Province ، Risk evaluation ، Consumers health ، فلزات سنگین ، میگوی پاسفید غربی (Litoppenaeus vannamei) ، استان بوشهر ، ارزیابی خطر ، سلامت مصرف کنندگان