بررسی ژنوتیپ های جمع آوری شده گردو در استان کردستان و معرفی ژنوتیپ های برتر به منظور کاشت در اراضی جنگلی مخروبه

این مقاله مربوط به مرحله اول اجرای طرح ملی ((آزمایش جنگلکاری با درختان و درختچه های چند منظوره در مناطق مختلف ایران)) می باشد که در ایستگاه ریخلان مریوان به اجرا درآمد و طی آن ژنوتیپهای مختلف گونه گردو جمع آوری شده از سطح استان از لحاظ درصد زنده مانی، رشد ارتفاعی و رشد قطری مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق در مجموع ۲۹ ژنوتیپ گردو از باغهای استان ونیز شهرستان پاوه در استان کرمانشاه انتخاب شد و بر روی هرکدام از پایه ها پلاک محتوی رمز و علامت مخصوص نصب شد. پس از جمع آوری بذر به میزان لازم از این پایه ها، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در خزانه کاشت شدند و به مدت سه سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که این ژنوتیپها از لحاظ زنده مانی، ارتفاع و قطر یقه دارای اختلاف معنی داری می باشند. از میان ژنوتیپهای مورد بررسی، ژنوتیپ ۱۹ - J با میانگین زنده مانی  ۵۰/۷۵ درصد، ژنوتیپهای ۱۰ – J و ۱۹ – J با میانگین ارتفاع به ترتیب برابر ۳۵/۵۲ و ۳۴/۸۷ سانتیمتر و ژنوتیپهای ۱۴ – J، ۱۹ – J، ۴ – J و ۱۰ – J با میانگین قطر یقه به ترتیب برابر ۶/۵۲، ۶/۴۷، ۶/۳ و ۶/۲ میلیمتر از نظر سه صفت کمی مورد بررسی، موفقتر بوده اند. با توجه به نتایج حاصل از اجرای روش تجزیه و تحلیل خوشه ای، رویهمرفته ژنوتیپهای به ترتیب ۱۹ – J و ۱۰ – J و ۱۴ – J از نظر سه متغیر کمی نهالهای گردو موفقتر بوده اند.

کلیدواژه ها:

گردو ، جنگل کاری ، درصد زنده مانی ، ارتفاع ، قطر