کاربرد تنوع گونه‎ای گیاهی در مدیریت آفات چوبخوار

آفات چوبخوار از مخرب‎ترین و مهمترین آفات درختان و درختچه‎های مثمر و غیرمثمر در اکوسیستم‎های مختلف محسوب می‎شوند. برخی اوقات خسارت آنها به حدی شدید است که باعث از بین رفتن گونه‎های حساس و تغییر جدی و زوال اکوسیستم می‎شود (فرآشیانی، a ۱۳۸۳). این مشکل در برخی از اکوسیستم‎های جنگل طبیعی و دست کاشت و فضاهای سبز شهری بدون تنوع گونه‎ای (وجود تک گونهء درختی یا گونه‎های محدود درختی در اکوسیستم)، دیده میشود. در برنامهء مدیریت تلفیقی کنترل آفات گیاهان دست کاشت، استفاده‎ء از تنوع گونه‎ای (کاشت گونه‎های گیاهی غیر میزبان آفت، در مرکز آلودگی)، یکی از مهمترین و متداول‎ترین روش‎ها بوده است. تنوع گونه‎ای یعنی گوناگونی گونه‎های جانوری یا گیاهی بر روی کره زمین (Magurran, ۲۰۰۴). برای مدیریت آفات چوبخوار از روش تنوع گونه‎ای یعنی افزایش گونه‎های کاشت شده از یک گونه که میزبان آفت است به چند گونه جدید که میزبان آفت نیستند، استفاده می‎شود.