جنبه های اکوتوریسمی تپه های ماسه ای و مخاطرات محیط زیستی فراروی آن

طبیعت­گردی که در سطح جهان با نام اکوتوریسم (Ecotourism) شناخته می­شود یکی از انواع گردشگری است که با هدف سفر به طبیعت صورت می­گیرد. اکوتوریسم از دو واژه بوم­شناسی (Ecology) و گردشگری (Tourism) گرفته شده است و پدیده­ای نسبتا جدید در صنعت گردشگری است که تنها بخشی از کل این صنعت را تشکیل می­دهد. این نوع از گردشگری گذراندن اوقات فراغت انسان را در طبیعت امکان­پذیر می­سازد و مبتنی بر مسافرت­های هدفمند به همراه برداشت­های فرهنگی، معنوی، دیدار از جاذبه­های طبیعی و مطالعه آنها و بهره­گیری و لذت­جویی از پدیده­های متنوع طبیعت است. اکوتوریسم یعنی برگزاری تورهای گردشگری که انگیزه اصلی آنها صرفا تفریح نیست، بلکه تماشای شگفتی­های طبیعت، گونه های کمیاب و پدیده های طبیعی که حتی­الامکان در شرایط دست نخورده و بکر است. فعالیت­های اکوتوریستی عبارت است از پیاده­روی­های برنامه­ریزی شده ایستگاهی و همچنین دامنه­نوردی، عبور از رودخانه های خروشان با قایق های بادی، سفر به مناطق ییلاقی و میهمان عشایر و ساکنان بومی این محل­ها شدن، سفر به روستاها و مزارع اطراف روستاها به­منظور لذت بردن از طبیعت و آشنایی با فرهنگ اهالی، کوه­پیمایی، سفر به مناطق صعب­العبور طبیعی، بازدید از غارهای طبیعی، مطالعه طبیعت گیاهی و جانوری، تماشای حیوانات و پرندگان، آشنایی با محیط زیست طبیعی در قالب دیگری به نام سافاری و با استفاده از خودروهای روباز برای تماشای حیوانات و پرندگان. فعالیت­هایی نظیر شکار، اسکی و تورهای ماجراجویانه که اثرات تخریبی فراوانی به محیط زیست طبیعی وارد می­کنند، در زمره اکوتوریسم قرار نمی­گیرند. اگرچه این­گونه فعالیت­ها، نوعی از گردشگری وابسته به طبیعت به حساب می­آیند که می­بایست ضرورتا آموزش­های لازم برای حفاظت از محیط زیست را یادآور شد.