پیشبینی اعتیادپذیری براساس شفقت به خود و تنظیم هیجان در بین دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول

این پژوهش با هدف پیشبینی اعتیادپذیری در دانشآموزان پسر براساس شفقت به خود و تنظیم هیجان انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه اول شهر کرج بود. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۲۰۰ دانش آموز پسر انتخاب شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه شفقت به خود (نف، ۲۰۰۳ )، پرسشنامه تنظیم هیجان (گروس و جان، (۲۰۰۳ و پرسشنامه اعتیادپذیری (فرجاد، (۱۳۸۵ استفاده شد. دادههای پژوهش با روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. برای تحلیل از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد بین نمره کل شفقت به خود و ابعاد آن با اعتیادپذیری دانشآموزان پسر همبستگی منفی و معناداری در سطح ۰/۰۵ وجود دارد .(p=۰.۰۰۸, r=-۰.۵۱۱) این رابطه بین نمره کل تنظیم هیجان (p=۰.۰۰۲, r=-۰.۶۰۹) و ارزیابی شناختی با اعتیادپذیری منفی و معنادار (p=۰.۰۰۱, r=-۰.۳۱۴) و با بازداری هیجانی مثبت و معنادار (p=۰.۰۰۸, r=۰.۱۷۶) بود. همچنین، تحلیل رگرسیون به روش ورود همزمان نشان داد متغیرهای پیشبین با هم توان تبیین ۳۴ درصد از واریانس نمره اعتیادپذیری دانش آموزان پسر را داشته اند.

کلیدواژه ها:

اعتیادپذیری ، تنظیم هیجان ، شفقت به خود ، دانشآموز